พอใช้พอสอย คือ

• ว. เพียงพอแก่การจับจ่ายใช้สอย เช่น มีเงินพอใช้พอสอยไปเดือนหนึ่ง ๆ, พอใช้ ก็ว่า.

• พอ     ว. เท่าที่ต้องการ, ควรแก่ความต้องการ, เต็มเท่าที่จำเป็น, เต็มตามต้องการ, เช่น ในการเดินทางจะต้องเตรียมเงินไปเท่าไรจึงจะพอ; เหมาะ, เพียงทำได้, ควร;
• พอใช้     ว. ใช้ได้ เช่น คะแนนพอใช้; ปานกลาง, พอสมควร, เช่น มีฐานะดี พอใช้ รวยพอใช้ เก่งพอใช้; เพียงพอแก่การจับจ่ายใช้สอย เช่น มีเงินพอใช้ทั้งเดือน,
• ใช้     ก. บังคับให้ทำ เช่น ใช้งาน; จับจ่าย เช่น ใช้เงิน; เอามาทำให้เกิดประโยชน์ เช่น ใช้เรือ ใช้รถ; ชำระ ในคำว่า ใช้หนี้; ตอบแทน, ให้ทดแทน, เช่น
• สอ     ๑ ว. ขาว เช่น ดินสอพอง. ( เทียบ เขมร ส ว่า ขาว). ๒ ว. ประดังกัน เช่น วิ่งสอกันมารับหน้า, หลั่งออกมาออ ในคำว่า น้ำลายสอ. ๓ น. คอ. ( ข.
• สอย     ๑ ก. เอาไม้มีขอหรือมีง่ามหรือไม้จำปาเกี่ยว ดึงดัน หรือบิดเอาดอกไม้ลูกไม้เป็นต้นลงมา; แทงด้วยเข็มหรือสิ่งที่แหลมอย่างเข็มเย็บผ้าให้เป็นตะเข็บ. ๒
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• อย่างพอใช้    พอควร พอใช้ พอประมาณ อย่างปานกลาง อย่างพอประมาณ
• ดีพอใช้    ดีพอสมควร
• พอใช้ได้    ว. นับว่าใช้ได้.
• ใช้เงินอย่างไม่พอใจ    ไม่อยากใช้เงิน
• พอใช้การได้    พอใช้ได้ ยอมรับได้
• อย่างน่าพอใจ    โอเค อย่างถูกใจ อย่างน่ายินดี อย่างพอใจ
• อย่างพอใจ    อย่างน่าพอใจ อย่างมีความสุข อย่างยินดี อย่างอภิรมย์
• มีไม่สู้จะพอกินพอใช้    ขัดสน ขาดแคลน จน ฝืดเคือง ยากจน ยากแค้น อดอยาก อัตคัด
• ที่พอใจ    สนุก สําราญใจ ออกรส เพลิดเพลิน