พัดดึงส์ คือ

• น. เรียกเหรียญทองครั้งรัชกาลที่ ๔ ชนิดหนึ่ง มีค่าเท่ากับ ๑ ใน ๓๒ ของชั่ง = ๒.๕๐ บาท.
  ว. สามสิบสอง. (ป. พตฺตึส).

• พัด     น. เครื่องโบกหรือกระพือลม. ก. ปัดไป, โบก, กระพือ, เช่น เอาพัดมาพัดไฟ พายุพัดฝุ่นตลบ; หมุนอย่างใบพัดพัดลมหรือใบพัดเครื่องบิน.
• ดึง     ก. เหนี่ยวมา, ฉุดมา, รั้งมา; ดีด เช่น ดึงพิณ ว่า ดีดพิณ.
• พูดดี    ซึ่งพูดเป็น ซึ่งมีความสามารถในการพูด ซึ่งมีวาทศิลป์ พูดได้เหมาะสม พูดได้ไพเราะ
• พุดดิ้ง    ขนมพุดดิ้ง
• พูดดูถูก    ใส่ความ ให้ร้าย กล่าวให้ร้าย ทําให้เสียชื่อเสียง เยาะเย้ย เย้ยหยัน ทําหน้าล้อเลียน ทําหน้าเยาะเย้ย ยิ้มเยาะ
• ไม่พูดด้วย    ไม่ยุ่งด้วย ไม่เสวนาด้วย
• พัดด้ามจิ้ว    n. พัดชนิดคลี่ออกและพับเข้าได้ ตัวอย่างการใช้: คุณนายจะพกพัดด้ามจิ้วไว้ในกระเป๋าถือตลอดเวลา clf.: เล่ม
• พูดอวดดี    ฝอย
• ทองพัดดึงส์    น. ค่ากำหนดแลกเปลี่ยนของเหรียญทองกระษาปณ์ ในสมัยรัชกาลที่ ๔ เท่ากับ ๑ ใน ๓๒ ของชั่ง = ๒.๕๐ บาท.
• พัตติงสะ    ว. สามสิบสอง. (ป.).
• ลงสู่พื้น    ลงจอด
• พิมพ์หนังสือ    ก. ใช้เครื่องพิมพ์กดตัวหนังสือหรือภาพเป็นต้นให้ติดบนกระดาษหรือผ้าเป็นต้น.
• พึงสังเกต    ควรระวัง พึงระวัง
• พูดดีเป็นศรีแก่ปาก    (สำ) น. พูดดีเป็นที่นิยมชมชอบ.
• พูดด้วยเสียงแหลม    กรีดร้อง