พันธุ์พืชท้องถิ่น คือ

• พันธุ์ดั้งเดิม
  พันธุ์พืชพื้นเมือง
  พันธุ์พืชเฉพาะถิ่น
  พืชพันธุ์พื้นเมือง

• พัน     ๑ ว. เรียกจำนวน ๑๐ ร้อย. น. ตำแหน่งหัวหน้าทหารสมัยโบราณสูงกว่าหัวปาก, บรรดาศักดิ์ชั้นประทวนต่ำกว่าหมื่น,
• พันธ     พันทะ- ก. ผูก, มัด, ตรึง. ( ป. , ส. ). น. ข้อผูกมัด, ข้อผูกพัน
• พันธุ     น. พวกพ้อง, เชื้อสาย, วงศ์วาน; เทือกเถา, เหล่ากอ; เชื้อ เช่น ข้าวเก็บไว้ทำพันธุ์ พันธุ์ข้าว. ( ป. , ส. ).
• พันธุ์     น. พวกพ้อง, เชื้อสาย, วงศ์วาน; เทือกเถา, เหล่ากอ; เชื้อ เช่น ข้าวเก็บไว้ทำพันธุ์ พันธุ์ข้าว. ( ป. , ส. ).
• พันธุ์พืช     n. เมล็ดพันธุ์ไม้, สิ่งที่จะเป็นพันธุ์ต่อไป ชื่อพ้อง: พืชพันธุ์ ตัวอย่างการใช้:
• พืช     น. เมล็ดพันธุ์ไม้, สิ่งที่จะเป็นพันธุ์ต่อไป, พืชพันธุ์ ก็ใช้. ( ป. พีช; ส. วีช); พรรณไม้ที่งอกอยู่ตามที่ต่าง ๆ, พืชพรรณ ก็ใช้.
• พืชท้องถิ่น     ชนิดดั้งเดิม ชนิดท้องถิ่น ชนิดพื้นเมือง ชนิดสัตว์หรือพืชในท้องถิ่น ประชากรท้องถิ่น สิ่งมีชีวิตท้องถิ่น สิ่งมีชีวิตเฉพาะถิ่น
• ท้อ     ๑ ก. ไม่มีกำลังใจจะสู้. ๒ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Prunus persica (L.) Batsch ในวงศ์ Rosaceae ผลกินได้, พายัพเรียก หมากม่วน. ๓ ( กลอน ) ก.
• ท้อง     น. ส่วนของร่างกายด้านหน้า ตั้งแต่ลิ้นปี่จนถึงบริเวณต้นขา มีสะดืออยู่ตรงกลาง มีกระเพาะและไส้พุงอยู่ภายใน; ครรภ์ เช่น น้องร่วมท้อง;
• ท้องถิ่น     น. ท้องที่ใดท้องที่หนึ่งโดยเฉพาะ เช่น เวลาท้องถิ่น ประเพณีท้องถิ่น; ( กฎ ) พื้นที่ภายในเขตการปกครองของราชการบริหารส่วนท้องถิ่น เช่น เทศบาล
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ถิ่น     น. ที่, แดน, ที่อยู่, เช่น ถิ่นเสือ ถิ่นผู้ร้าย.
• พันธุ์ท้องถิ่น    พันธุ์พื้นเมือง สายพันธุ์ท้องถิ่น สายพันธุ์พื้นเมือง เผ่าพันธุ์ดั้งเดิม
• พืชที่ให้กลิ่น    พืชที่ใช้ทําเครื่องหอม พืชที่ให้กลิ่นหอม พืชน้ํามันหอมระเหย
• พืชที่ให้น้ํามัน    พืชที่เมล็ดให้น้ํามัน พืชน้ํามัน

• การอนุรักษ์พันธุ์พืชและสัตว์ เพื่อดํารงไว้ซึ่งความหลากหลายทางชีวภาพในท้องถิ่น เช่น สวนพฤษศาสตร์ หรือเรือนกระจกที่จะรวบรวมพันธุ์พืชท้องถิ่นที่หายากมาไว้ด้วยกัน