พัสเดา คือ
- พัดสะ-
น. ชื่อหวายชนิดหนึ่งใหญ่กว่าหวายตะค้า. (พจน. ๒๔๙๓).
- เด ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
- เดา ก. คิดคาดเอาเองโดยไม่มีหลักหรือเหตุผล.
- ดา ๑ น. ชื่อแมลงพวกมวน มีหลายสกุล, ชนิดที่ตัวกว้าง รูปไข่ แบน เมื่อพับปีก ปีกจะแนบไปกับสันหลัง ความยาวจากหัวถึงปลายปีก ๖.๒-๘.๒ เซนติเมตร
- มาดามเดอสเตล สเตล บารอนแอน หลุย์ เกอร์เมน เนคเกอร์ เดอ สเตน-ฮอลสเตน
- ทีสเดล ซาร่า ทีสเดล
- รสเด็ด 1) adj. เกี่ยวกับอาหารที่มีรสชาติอร่อย , , ชื่อพ้อง: รสอร่อย ตัวอย่างการใช้: เพลงลูกทุ่ง ถ้าไม่มีหางเครื่องก็คล้ายส้มตำรสเด็ดที่ขาดปลาร้าปรุงรส 2) v. มีรสชาติอร่อย ชื่อพ้อง: รส
- หัสเดิม ดั้งเดิม ตอนแรก เดิม เดิมที แต่เดิม แรกเริ่ม
- กำเดา น. เลือดที่ออกทางจมูก เรียกว่า เลือดกำเดา. (ข. เกฺดา ว่า ร้อน); แพทย์แผนโบราณเรียกไข้ชนิดหนึ่งที่เกิดจากหวัดว่า ไข้กำเดา.
- กําเดา เลือดกําเดา ไข้กําเดา
- สะเดา น. ชื่อไม้ต้นชนิด Azadirachta indica Juss. var. siamensis Valeton ในวงศ์ Meliaceae ใบมีรสขม ใบอ่อนและช่อดอกกินได้และใช้ทำยาได้.
- เดามั่ว เดา คาดเดา เดาสวด เหมาเอา เดาสุ่ม
- เดาว่า บางที
- เดาสุ่ม ก. เดาโดยนึกเอาเองอย่างสุ่มปลา.
- เดาส่ง ทุ้ย พูดส่ง
- เดาะ ๑ ก. โยนสิ่งของขึ้นแล้วเอาไม้หรือมือตีรับให้กระท้อนขึ้น. ว. ร้าวจวนจะหัก เช่น ไม้คานเดาะ แขนเดาะ; เติมลงนิดหน่อยเพื่อให้คุณภาพเด่นขึ้น เช่น จืดไปเดาะเกลือลงไปหน่อย; (ปาก) โดยปริยายใช้เรียกผู้ที่กำลั
มือถือ