พายุฟ้าคะนอง คือ

• น. พายุที่มีทั้งฟ้าแลบ ฟ้าร้อง ลมกระโชกแรง และมีฝนตกหนัก บางครั้งมีลูกเห็บตกลงมาด้วย.

• พา     ก. นำไปหรือนำมา.
• พาย     น. เครื่องมือสำหรับพุ้ยน้ำให้เรือเดิน ทำด้วยไม้ มีด้ามกลมยาวประมาณ ๒ ศอกสำหรับจับ ด้านที่ใช้พุ้ยน้ำมีลักษณะแบน, ถ้าลอกลวดเป็นคิ้วตลอดกลางใบพาย
• พายุ     น. ลมแรง. ( ป. , ส. วายุ ว่า ลม).
• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ฟ้า     น. ส่วนเบื้องบนที่มองเห็นครอบแผ่นดินอยู่ เช่น ดาวเต็มฟ้า, อากาศ เช่น ฟ้าครึ้ม ยิงปืนขึ้นฟ้า; สวรรค์ เช่น นางฟ้า ฟ้าดินเป็นพยาน; ( กลอน ) เจ้าฟ้า.
• ฟ้าคะนอง     น. ฟ้าลั่นติดต่อกัน.
• คะ     ๑ คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ค เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน เช่น ครื้นครื้น กร่อนเป็น คะครื้น โครมโครม กร่อนเป็น คะโครม
• คะนอง     ก. แสดงอาการร่าเริง, คึก, ลำพอง; พูดหรือทำเกินขอบเขต เช่น คะนองปาก คะนองมือ; เรียกอาการของฟ้าที่มีเสียงลั่นเปรี้ยง ๆ ว่า ฟ้าคะนอง.
• นอ     ๑ น. สิ่งที่งอกขึ้นเหนือจมูกแรด ยาวประมาณ ๑๒-๑๕ เซนติเมตร แข็งเหมือนเขาสัตว์; ปมที่นูนขึ้นตามอวัยวะเช่นที่ข้อศอกที่ศีรษะ. ( กลอน ) ก. โน เช่น
• นอง     ก. ค้างขังอยู่บนพื้น (ใช้แก่น้ำ) เช่น น้ำนองถนน น้ำนองบ้าน.
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• พายุฝนฟ้าคะนอง    พายุ พายุลูกเห็บ พายุฟ้าคะนอง
• คะนองกาม    กําเริบกาม ฟองกาม
• คะนองปาก    สนุกปาก
• คึกคะนอง    คะนอง คึก ร่าเริง ลําพอง ฮึกเฮิม ฮึกเหิม ซน ซุกซน คึกคาม

• สิ่งผิดปกติ พายุฟ้าคะนองในอวกาศที่เห็นวันนี้
• ข้าคาดว่าวันนี้ตอนเที่ยงคืน จะมีพายุฟ้าคะนอง
• แล้วการบินผ่านพายุฟ้าคะนอง ในเครื่องบินสองที่นั่งล่ะ
• มีลักษณะคล้ายกับพายุฟ้าคะนองในอวกาศ
• โอกาสจะเกิดพายุฟ้าคะนองในอวกาศ
• มันแค่พายุฟ้าคะนองน่ะคุณ