พิชย- คือ

• -ชะยะ
  น. ความชนะ. (ป., ส. วิชย).

• พิชย     -ชะยะ น. ความชนะ. ( ป. , ส. วิชย).
• ชย     ชะยะ น. การชนะ. ( ป. , ส. ). ( ดู ชัย ).
• ชย-     ชะยะ น. การชนะ. ( ป. , ส. ). ( ดู ชัย ).
• พัดโชย    ลอย โชย
• พืชยืนต้น    n. พืชที่ดำรงอยู่ได้ภายใน 3 ปี หรือ 3 ฤดู หรือมากกว่า ชื่อพ้อง: ไม้ยืนต้น คำตรงข้าม: พืชล้มลุก ตัวอย่างการใช้: สมุนไพรที่ได้มาจากพืชยืนต้นสามารถนำมาใช้ผลิตเป็นสินค้าประเภทต่าง ๆ อาทิ ยาร
• พืชยาสูบ    การสูบใบยาสูบ ยาเส้น ใบยา ใบยาสูบ
• ลมที่พัดโชยเบาๆ    ลมพัดอ่อนๆ
• ชยา    ชะ- (แบบ) น. สายธนู. (ป. ชิยา; ส. ชฺยา).
• พณิชย์    พะ- น. การค้าขาย. (ส. วณิชฺยา, วาณิชฺย; ป. วาณิชฺช).
• วณิชย์    วะนิด, วะนิดชะยา น. การค้าขาย. (ส.).
• วิชย    วิชะยะ-, วิไช น. ความชนะ, ชัยชนะ. (ป., ส.).
• วิชย-    วิชะยะ-, วิไช น. ความชนะ, ชัยชนะ. (ป., ส.).
• เชย    ก. สัมผัสเบา ๆ หรือช้อนขึ้นเบา ๆ ด้วยความเอ็นดูหรือรักใคร่ เช่น เชยแก้ม เชยคาง; โปรยปรายลงมา ในคำว่า ฝนเชย; พัดมาเฉื่อย ๆ (ใช้แก่ลม); สกัดงาเอาน้ำมันเรียกว่า เชยน้ำมันงา; (ปาก) ว. ไม่ทันสมัย, เปิ่น.
• โชย    ก. อาการที่ลมพัดอ่อน ๆ เช่น ลมโชย กลิ่นโชย; เดินกรีดกราย.
• ไชย    ไช, ไชยะ- ว. ดีกว่า, เจริญกว่า. (ป., ส. เชยฺย).