พิริย- คือ

• พิริยะ-
  น. ความหมั่น, ความกล้า; คนกล้า, คนแข็งแรง, นักรบ. (ป. วิริย; ส. วีรฺย ว่า ความหมั่น, ความกล้า).

• พิริย     พิริยะ- น. ความหมั่น, ความกล้า; คนกล้า, คนแข็งแรง, นักรบ. ( ป. วิริย; ส. วีรฺย ว่า ความหมั่น, ความกล้า).
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• เอ็ดเวิร์ด พูซีย์    พูซีย์ เอ็ดเวิร์ด โบเวรี พูซีย์
• พ.ย.    พฤศจิกา พฤศจิกายน เดือนพฤศจิกายน
• พียู    พลูโทเนียม
• พุ้ย    ก. พายโดยแรงให้เรือไปโดยเร็ว, โดยปริยายหมายถึงอาการที่เอาตะเกียบคุ้ยข้าวเข้าปาก.
• ยุพ    ยุบพะ- ว. หนุ่ม, สาว. (ป., ส. ยุว).
• ยุพ-    ยุบพะ- ว. หนุ่ม, สาว. (ป., ส. ยุว).
• พีร    พีระ- น. ผู้เพียร, ผู้กล้า, นักรบ. (ป., ส. วีร).
• พีร-    พีระ- น. ผู้เพียร, ผู้กล้า, นักรบ. (ป., ส. วีร).
• พีรี    โรเบิร์ต อี พีรี โรเบิร์ต พีรี โรเบิร์ต เอ็ดวิน พีรี
• ร.พ.    โรงพยาบาล รพ. โรงบาล โรงหมอ โรงพิมพ์
• พิรี้พิไร    ว. มัวทำโน่นนิดนี่หน่อย, อ้อยอิ่ง, ตะบิดตะบอย, เช่น ทำพิรี้พิไร มัวพิรี้พิไร.
• รัย    ว. รยะ, เร็ว, ไว. (ป., ส. รย).
• รุย    น. แมลงวัน. (ข.).