พูดบิดเบือน คือ

• กล่าวบิดเบือน

• พู     ๑ น. เรียกสิ่งที่มีลักษณะนูนออกมา เช่น พูทุเรียน. ๒ น. ถั่วพู. ( ดู ถั่วพู ).
• พูด     ก. เปล่งเสียงออกเป็นถ้อยคำ, พูดจา ก็ว่า.
• บิ     ก. ทำให้แตกออกหรือหลุดออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยนิ้ว เช่น บิขนมปัง, แตกออกหรือหลุดออกด้วยอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น.
• บิด     ๑ ก. หมุนให้เป็นเกลียวอย่างบิดผ้า, หมุนไปทางใดทางหนึ่ง เช่น บิดลูกบิด; เผล้ไปจากสภาพปรกติ เช่น ล้อรถบิด, ทำให้ผิดไปจากสภาพความจริง เช่น
• บิดเบือน     ก. ทำให้ผิดแผกไปจากข้อเท็จจริง, ทำให้ผิดแผกแปลกไปจากเดิมหรือจากข้อเท็จจริง.
• เบือ     ๑ ว. เกลื่อนกลาด (ใช้แก่กริยาตาย) ในคำว่า ตายเป็นเบือ คือ ตายเกลื่อนกลาดไปเหมือนถูกยาเบื่อ. ๒ น.
• เบือน     ก. หันหน้าหนี ในคำว่า เบือนหน้า.
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• พูดเตือน    รีบร้องบอก รีบเตือน ร้องสั่ง
• พูดเบาๆ    กระซิบ พูดค่อยๆ พูดกระซิบ พูดเสียงเบา กระซิบกระซาบ พูดเสียงค่อย ส่งเสียงเบาๆ
• พูดเสียงเบา    กระซิบ พูดเบาๆ พูดค่อยๆ พูดกระซิบ กระซิบกระซาบ พูดเสียงค่อย
• เบียดบัง    ก. ยักเอาไว้เป็นประโยชน์ของตัว.
• จุดบัพ    บัพ
• กล่าวบิดเบือน    พูดบิดเบือน
• การบิดเบือน    ข้อความเท็จ เรื่องโกหก

• แม่ข้าชอบบอกว่า " หมาชอบพูดบิดเบือนคำพูดมัน "
• แม่ข้าชอบบอกว่า " หมาชอบพูดบิดเบือนคำพูดมัน
• คุณถึงพูดบิดเบือนความจริง
• ทำไมต้องพูดบิดเบือนความจริงตามที่เธอต้องการ แล้วใช้คำพูดที่รุนแรงอย่างนั้นด้วย