พูดไม่ยั้งปาก คือ

• ที่พูดมาก
  พูดพล่อย

• พู     ๑ น. เรียกสิ่งที่มีลักษณะนูนออกมา เช่น พูทุเรียน. ๒ น. ถั่วพู. ( ดู ถั่วพู ).
• พูด     ก. เปล่งเสียงออกเป็นถ้อยคำ, พูดจา ก็ว่า.
• ไม่     ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
• ไม่ยั้ง     ไม่อั้น
• ยั้ง     ก. หยุด เช่น ตีไม่ยั้ง กินไม่ยั้ง ยั้งไม่ทัน ลื่นยั้งไม่อยู่, หยุดพักชั่วคราว เช่น ยั้งทัพอยู่ที่นครสวรรค์ ๓ คืน แล้วจึงเดินทัพต่อไป,
• ปา     ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
• ปาก     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ
• พูดไม่เต็มปาก interj    "อุทาน""แฮ่ม!""หรือ""ฮึม!"""
• พลั้งปาก    ก. พูดไปโดยไม่ทันคิด.
• พูดไม่ได้    wordlessly adv ติดต่อกันด้วยวิธีอื่นที่ไม่ใช่การพูดหรือถ้อยคำ พูดไม่ออก ใบ้ ไม่พูด ไม่ริปาก ไม่ออกเสียง ไม่แก้ตัว พิการ
• ไม่ยึดไว้    ทิ้ง ปล่อย ไม่จับ
• ไม่พูดไม่จา    เงียบ เงียบขรึม ขรึม เงียบเฉย มีอารมณ์บูดบึ้ง มืดสลัว เคือง บึ้งตึง บูดบึ้ง นิ่ง
• คล่องปาก    ว. เจนปาก, ขึ้นปาก ก็ว่า.
• ช่องปาก    โพรงปาก ปาก
• ซึ่งปิดปาก    ลี้ลับ ซ่อนเร้น ปิดเป็นความลับ ลับๆ ล่อๆ แอบแฝง ไม่พูด