ภาคียะ คือ

• ว. ควรแบ่งเป็นส่วน, เป็นส่วน.

• ภา     น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
• ภาค     พาก, พากคะ- น. ส่วน เช่น ภาคทฤษฎี ภาคปฏิบัติ, ฝ่าย เช่น ภาครัฐบาล ภาคเอกชน ภาคเหนือ ภาคใต้, บั้น, ตอน, เช่น หนังสือภูมิศาสตร์ ภาคต้น
• ภาคี     น. ผู้มีส่วน, ผู้เป็นฝ่าย. ( ป. ; ส. ภาคินฺ).
• ยะ     ๑ คำประกอบข้างหน้าคำที่ตั้งต้นด้วย ย ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ยะยอง ยะยั่ง ยะยัด ยะย้อย ยะย้าย. ๒ ว.
• ระยะหยุดภาค    การย้ายออก การลา การหยุดงาน การหยุดภาค การออกไป ระยะหยุดงาน วันนักขัตฤกษ์ เวลาว่าง
• ภาติยะ    น. ลูกของพี่ชายน้องชาย, หลาน. (ป.; ส. ภาตฺรีย).
• ภาค-    พาก, พากคะ- น. ส่วน เช่น ภาคทฤษฎี ภาคปฏิบัติ, ฝ่าย เช่น ภาครัฐบาล ภาคเอกชน ภาคเหนือ ภาคใต้, บั้น, ตอน, เช่น หนังสือภูมิศาสตร์ ภาคต้น หนังสือประวัติศาสตร์ภาคปลาย พงศาวดารภาค ๑, คราว เช่น การศึกษาภาคฤ
• จุลภาค    น. เครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ , สำหรับคั่นวรรคตอนของข้อความ, จุดลูกน้ำ ก็เรียก; ภาคเล็ก.
• ดลภาค    น. พื้นราบ.
• ดุลภาค    ดุนละ- น. ภาวะที่เสมอกัน.
• ทวิภาค    น. ๒ ส่วน. (ส.).
• ทวิภาคี    (การทูต) ว. สองฝ่าย. น. เรียกสัญญาระหว่างประเทศที่มีคู่สัญญา ๒ ฝ่ายว่า สัญญาทวิภาคี (bilateral treaty).
• ทวิวิภาค    การแบ่งเป็นสองกลุ่ม
• ธุวภาค    น. เส้นแวงอันไม่เปลี่ยนที่แห่งดาวซึ่งประจำที่อยู่.
• บุพภาค    น. ส่วนเบื้องต้น. (ป. ปุพฺพภาค).