ภูเขาลูกเล็ก คือ

• ภูเขา
  ที่สูง
  เนินเขา
  พื้นที่ภูเขา
  พื้นที่สูง
  หุบเขาที่สูง
  เนินเตี้ยต้นเขา

• ภู     ๑ น. ดิน, แผ่นดิน, โลก. ( ป. , ส. ). ๒ น. เนินที่สูงขึ้นเป็นจอม, เขา.
• ภูเขา     น. พื้นที่ที่มีระดับสูงขึ้นจากบริเวณรอบ ๆ ตั้งแต่ ๖๐๐ เมตรขึ้นไป.
• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เขา     ๑ น. เนินที่นูนสูงขึ้นไปเป็นจอมเด่น. ๒ น. สิ่งที่งอกออกมาจากหัวสัตว์บางพวก มีลักษณะแข็ง. ๓ น. ชื่อนกในวงศ์ Columbidae
• ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
• ขาล     ขาน น. ชื่อปีที่ ๓ ของรอบปีนักษัตร มีเสือเป็นเครื่องหมาย; เสือ. ( ข. ).
• ลูก     น. ผู้มีกำเนิดจากพ่อแม่ หรือโดยปริยายถือว่ามีฐานะเสมือนลูก, คำที่พ่อแม่เรียกลูกของตนโดยตรง
• ลูกเล็ก     ตัวเล็ก เจ้าตัวเล็ก ผลเล็ก
• เล็ก     ว. มีขนาดย่อมกว่าเมื่อเทียบกัน เช่น ละมุดเล็กกว่าส้มโอ กล้วยไข่เล็กกว่ากล้วยหอม, มีขนาดไม่โต เช่น บ้านหลังนี้เล็ก, โดยปริยายหมายความว่า ไม่สำคัญ,
• ภูเขาลูกเล็ก ๆ    เนินดิน
• ภูเขาหิมาลัย    เขตหิมาลัย
• ภูเขาน้ำแข็งขนาดเล็ก    ก้อนภูเขาน้ำแข็ง
• เช่น คลื่นในมหาสมุทร หรือเนินเขาลูกเล็ก    สิ่งของที่มีรูปร่างคล้ายหลังปลาวาฬ
• ภูเขา adj    คิริ คิรี ภู ภูเขา เขา
• ภูเขาเลากา    adv. ที่สูงใหญ่มาก ชื่อพ้อง: มากมายก่ายกอง ตัวอย่างการใช้: เขามีงานกองทิ้งไว้เป็นภูเขาเลากาเลย