ภูเตศวร คือ

• น. พระศิวะ. (ส.).

• ภู     ๑ น. ดิน, แผ่นดิน, โลก. ( ป. , ส. ). ๒ น. เนินที่สูงขึ้นเป็นจอม, เขา.
• เต     ( แบบ ) ว. สาม, ใช้เติมหน้าศัพท์สังขยาเป็นเศษจำนวนเต็ม เช่น เตรสมสุรทิน = วันที่ ๑๓, เตรสีดิถี = วัน ๑๓ ค่ำ, เตวีสติมสุรทิน = วันที่ ๒๓,
• วร     วะระ-, วอระ- น. พร; ของขวัญ. ว. ยอดเยี่ยม, ประเสริฐ, เลิศ. ( ป. , ส. ).
• ภูมีศวร    น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
• พระอวโลกิเตศวร    พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร
• พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร    พระอวโลกิเตศวร
• ภูเบศวร์    น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
• ภูธเรศวร    น. พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
• เศวดีภ    สะเหฺวดีบ น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).
• เศวติภ    สะเหฺวติบ, -ตีบ, -เตบ น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).
• เศวตีภ    สะเหฺวติบ, -ตีบ, -เตบ น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).
• ธรณิศวร์    ทอระนิด (กลอน) น. ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน, พระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
• ธรณีศวร    น. ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน, พระเจ้าแผ่นดิน. (ส. ธรณี + อิศฺวร).
• นริศวร    นะริน, นะริด, นะริดสวน (แบบ) น. พระราชา. (ส. นร + อินฺทฺร, นร + อีศ, นร + อีศฺร, นร + อีศฺวร).
• ผณิศวร    น. พญางู คือ นาคราช. (ส. ผณินฺ + อินฺทฺร; ส. ผณินฺ + อีศฺวร).