มันไส้ คือ

• ก. ชังน้ำหน้า เช่น ยิ่งโกรธาหุนหันมันไส้. (ไชยเชฐ), หมั่นไส้ ก็ว่า.

• มัน     ๑ น. ชื่อเรียกไม้เถาหรือไม้ต้นหลายชนิดหลายสกุลในหลายวงศ์ที่หัวใช้เป็นอาหารได้. ๒ น. เนื้อเยื่อเกี่ยวพันชนิดหนึ่งในคนและสัตว์ มีลักษณะนุ่ม ๆ
• ไส     ๑ ก. เสือกไป, ผลักไป, ส่งไป, รุนไป, ดันไป. ๒ ( โบ ) น. เรียกลูกชายคนที่ ๔ ว่า ลูกไส.
• ไส้     ๑ น. ส่วนของทางเดินอาหารซึ่งอยู่ระหว่างกระเพาะอาหารกับทวารหนัก เป็นท่อยาวขดไปขดมาอยู่ในช่องท้อง มีหน้าที่ย่อย ดูดซึมอาหารและน้ำ
• คลื่นไส้    คฺลื่น- ก. ปั่นป่วนในกระเพาะอาหารหรือลำไส้ชวนให้อาเจียน, โดยปริยายหมายความว่า น่ารังเกียจ, น่าสะอิดสะเอียน.
• คว้านไส้    เอาส่วนในออก เอาไส้ออก
• หมั่นไส้    ก. ชังน้ำหน้า, รู้สึกขวางหูขวางตา; (ปาก) ชวนให้รู้สึกเอ็นดู, (มักใช้แก่เด็ก), เช่น เด็กคนนี้อ้วนแก้มยุ้ย น่าหมั่นไส้, มันไส้ ก็ว่า.
• ในไส้    (ปาก) ว. เรียกลูกที่เกิดจากตนว่า ลูกในไส้.
• น่าคลื่นไส้    น่าขยะแขยง น่ารังเกียจ ชวนคลื่นเหียน น่าสะอิดสะเอียน ไม่น่าพอใจ ไม่น่ายินดี
• น่าหมั่นไส้    1) v. ไม่เป็นที่น่าพอใจ, ไม่ชอบใจ ชื่อพ้อง: น่าเบื่อ, น่าชังน้ำหน้า คำตรงข้าม: น่ารัก, น่าสนใจ, น่าคบหา ตัวอย่างการใช้: พฤติกรรมของผู้หญิงคนนี้น่าหมั่นไส้จริงๆ 2) adj. ไม่เป็นที่น
• ลูกในไส้    น. ลูกตัว.
• เป็นไส้ศึก    สมคบกับศัตรู
• มีดไสกบ    ผู้กรรโชก ผู้ตัดราคา มีดโกนไฟฟ้า เครื่องโกน เครื่องไสกบ
• มีท้องมีไส้    (ปาก) ก. มีท้อง.
• มูลไส้เดือน    ขี้ไส้เดือน
• การคลื่นไส้    อาการป่วย

• ใช่ครับ รับมันไส้ด้วย โอ้
• นี่มันไส้ถั่วแดงต่างหาก