มานุษย- คือ

• มานุด, มานุดสะยะ-
  น. คน, เพศคน.
  ว. เกี่ยวกับคน, ของคน. (ส.).

• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• มาน     ๑ น. ชื่อโรคจำพวกหนึ่ง เกิดได้หลายสาเหตุ เช่น มีถุงน้ำเกิดที่เยื่อบุช่องท้อง การอุดกั้นหลอดเลือดดำหรือทางเดินของน้ำเหลือง ตับแข็ง ลิ้นหัวใจพิการ
• มานุษ     มานุด, มานุดสะยะ- น. คน, เพศคน. ว. เกี่ยวกับคน, ของคน. ( ส. ).
• นุ     ๑ ( กลอน ) ตัดมาจากอุปสรรค อนุ เช่น ทราบนุสนธิ์ทุกแห่ง. ( ตะเลงพ่าย ); อเนกนุประการ. ( พงศ. เลขา ); โดยนุกรม. ( ม. คำหลวง วนปเวสน์). ๒ (
• (มานุษย)    เป็นคำที่ใช้ในมานุษยวิทยา
• มานุษยวิทยา    มานุดสะยะ-, มานุด- น. วิชาว่าด้วยเรื่องตัวคน และสิ่งที่คนสร้างขึ้น. (อ. anthropology).
• นักมานุษยวิทยา    n. ผู้เชี่ยวชาญในสาขาวิชามานุษยวิทยา ตัวอย่างการใช้: นักมานุษยวิทยาตระหนักว่า ท่าทางการพูดของคนเราสะท้อนให้เห็นถึงความเห็นของเขาในเรื่องนั้นๆ clf.: คน
• มานุษยวิทยาสังคม    มานุษยวิทยาวัฒนธรรม
• สังคมมานุษยวิทยา    มานุษยวิทยา
• สานุศิษย์    น. ศิษย์น้อยใหญ่. (กร่อนมาจาก ส. ศิษฺยานุศิษฺย; ป. สิสฺสานุสิสฺส).
• ศิษยานุศิษย์    สิดสะยานุสิด น. ศิษย์น้อยใหญ่.
• ทฤษฎีมานุษยวิทยาโครงสร้าง    โครงสร้างนิยม
• นักมานุษยวิทยาวัฒนธรรม    นักมานุษยวิทยาสังคม
• นักมานุษยวิทยาสังคม    นักมานุษยวิทยาวัฒนธรรม
• มานุษยวิทยาวัฒนธรรม    มานุษยวิทยาสังคม