มีกลิ่นน่ารังเกียจ คือ

• น่ารังเกียจ
  ไม่ถูกรส
  ไม่น่ากิน
  ไม่มีรสชาติ
  น่ารำคาญ

• มี     ว. รวย เช่น เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน, ไม่เปล่า, ไม่ว่าง, เช่น ในหม้อมีข้าว ในห้องน้ำมีคน. ก. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง, เช่น มีเงิน มีลูก,
• มีกลิ่น     ส่งกลิ่น โชยกลิ่น ทำให้มีรสชาด ปรุงกลิ่น มีรสชาด เพลิดเพลินสนุกสนาน ให้ข้อคิดเห็น
• กล     กน, กนละ- น. การลวงหรือล่อลวงให้หลงหรือให้เข้าใจผิดเพื่อให้ฉงนหรือเสียเปรียบ เช่น เล่ห์กล, เล่ห์เหลี่ยม เช่น กลโกง;
• กลิ่น     ๑ กฺลิ่น น. สิ่งที่รู้ได้ด้วยจมูก คือ เหม็น หอม และอื่น ๆ, บางทีใช้หมายความว่า เหม็น เช่น ของสิ่งนั้นมีกลิ่น. ๒ กฺลิ่น น.
• ลิ     ก. แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.
• ลิ่น     น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Manidae ที่พบในประเทศไทยมี ๒ ชนิด คือ ชนิด Manis javanica ตัวยาว หางยาว เกล็ดหนาแข็ง ม้วนตัวได้ กินมดและปลวก
• น่า     ๑ ว. คำประกอบหน้ากริยา หมายความว่า ควร เช่น น่าจะทำอย่างนั้น น่าจะเป็นอย่างนี้; ชวนให้, ทำให้อยากจะ, เช่น น่ากิน น่ารัก. ๒ ว.
• น่ารังเกียจ     อย่างลังเล อย่างไม่เต็มใจ น่าขยะแขยง น่าสะอิดสะเอียน น่าเกลียด ซึ่งก่อการกำเริบ น่าอาเจียน เอาใจออกห่าง น่าเกลียดน่ากลัว น่าแขยง สกปรกอย่างน่าชัง
• รัง     ๑ น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Shorea siamensis Miq. ในวงศ์ Dipterocarpaceae เนื้อไม้แข็ง ใช้ในการก่อสร้าง. ๒ น. สิ่งซึ่งสัตว์พวกนก หนู
• รังเกียจ     ก. เกลียดเพราะรู้สึกขยะแขยงหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.
• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เกีย     เกียร์
• เกียจ     เกียด ก. คด, ไม่ซื่อ, โกง, คร้าน.
• กี     ดู กาบกี้ .
• คนน่ารังเกียจ    คนเห็นแก่ตัว คนเห็นแก่กิน คนโง่ คนไร้ค่า คนไม่เอาไหน คนหัวโบราณ คนเชย