มโนรมย์ คือ

• ว. เป็นที่ชอบใจ, งาม. (ส. มโนรม, มโนรมฺย; ป. มโนรม, มโนรมฺม).

• มโน     น. ใจ. ( ป. ; ส. มนสฺ).
• มโนรม     ว. เป็นที่ชอบใจ, งาม. ( ส. มโนรม, มโนรมฺย; ป. มโนรม, มโนรมฺม).
• โน     ก. นูนขึ้นเพราะถูกกระทบกระแทกเป็นต้น (มักใช้แก่หัวหรือหน้า) เช่น หัวโน หน้าโน.
• นร     นอระ- น. คน, ชาย, เพศหญิงใช้ว่า นรี หรือ นารี, นิยมใช้เป็นคำหน้าสมาส เช่น นรเทพ นรสิงห์. ( ป. , ส. ).
• รม     ก. อบด้วยควันหรือไอไฟ เช่น ใช้ควันรมปลากะพงให้หอม ใช้ควันอ้อยรมเป็ดให้หอม รมผึ้งให้หนีหรือให้เมา, ทำให้ควันไฟหรือไอไฟเป็นต้นเกาะติดอยู่ เช่น
• รมย์     1) adj. น่าบันเทิงใจ ชื่อพ้อง: น่าสนุก 2) adj. ชื่อพ้อง: พึงใจ 3) adj. ชื่อพ้อง: งาม
• มโนรถ    น. ความหวัง, ความประสงค์, ความใฝ่ฝัน. (ป., ส.).
• รื่นรมย์    ว. สบายใจ, บันเทิง, เช่น สวนสาธารณะปลูกต้นไม้ไว้สวยงามน่ารื่นรมย์.
• มโนราห์    ๑ น. ศิลปะการแสดงพื้นเมืองอย่างหนึ่งของภาคใต้ มีแม่บทท่ารำอย่างเดียวกับละครชาตรี, โนรา ก็ว่า, เขียนว่า มโนห์รา ก็มี. ๒ น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
• น่ารื่นรมย์    น่าพอใจ น่าสบาย น่าอภิรมย์
• มีมโนธรรม    v. มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดี, มีความรู้สึกว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ ,
• มโนกรรม    น. การกระทำทางใจ, การคิด, ความคิด. (ป. มโนกมฺม).
• มโนธรรม    น. ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี, ความรู้สึกว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ.
• ความรื่นรมย์    ความมัน ความมันสะใจ ความสนุกสนาน ความยินดี ความเพลิดเพลิน อาราม ความปิติยินดี ความปลื้มปิติ ความปิติ ความเบิกบานใจ ความบันเทิง ความสุข ความหรรษา สิ่งที่น่ารื่นรมย์ สิ่งบันเทิง ความสงบสุข ความสบายใจ
• ทําให้รื่นรมย์    ทําให้สนุกสนาน ทําให้เพลิดเพลิน

• โบราณสถานและโบราณวัตถุในวัดรอยพระพุทธบาทภูมโนรมย์ ได้แก่
• ถ .มโนรมย์ ศูนย์กลางเมือง หลวงพระบาง ลาว
• ถ .มโนรมย์ ศูนย์กลางเมือง หลวงพระบาง ลาว
• ที่มโนรมย์ในตำแหน่งศิษยาภิบาลจน
• ทิศตะวันออก ติดต่อกับอำเภอพยุหคีรี จังหวัดนครสวรรค์ และอำเภอมโนรมย์ จังหวัดชัยนาท