ยอดห่วย คือ

• สุดจะแย่

• ยอ     ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Morinda citrifolia L. ในวงศ์ Rubiaceae แก่นและรากใช้ย้อมผ้า ผลและใบกินได้. ๒ ก. กล่าวคำเพื่อเชิดชู เช่น ยอพระเกียรติ
• ยอด     น. ส่วนสูงสุด, ส่วนเหนือสุด, เช่น ยอดปราสาท ยอดเจดีย์ ยอดเขา, ส่วนปลายสุดของพรรณไม้หรือที่แตกใหม่ เช่น ยอดผัก ยอดตำลึง ยอดกระถิน;
• อด     ก. กลั้น เช่น เหลืออด, งดเว้น เช่น อดฝิ่น อดอาหาร; ไม่ได้, ไม่สมหวัง, เช่น อดรับรางวัล อดดู; ไม่มีอะไรกิน เช่น อดอยู่ทั้งวัน. ว. ทน เช่น
• ห่วย     ระยํา อัปรีย์ ห่วยแตก เฮงซวย ตกกระป๋อง ไม่ดี เลว เสีย แย่ ไม่ได้เรื่อง ไร้คุณภาพ ซังกะบ๊วย กระจอก กระจอกงอกง่อย
• ยอดหิมะ    ชั้นหิมะที่อยู่บนยอด
• หยอดหลุม    น. การเล่นชนิดหนึ่ง โดยวิธีโยนสิ่งของเช่นสตางค์เป็นต้นลงหลุม.
• คลุมยอดด้วย    ติดยอดด้วย
• ติดยอดด้วย    คลุมยอดด้วย
• เยาวยอด    ว. สวยที่สุด.
• ดอดหนี    หลบหนี แอบหนี แอบหลบไป ลอบหนี หนี หลบ
• ทอดหุ่ย    (ปาก) ว. อาการที่ไม่เอาธุระปล่อยให้เป็นไปตามเรื่องตามราว, อาการที่ปล่อยอารมณ์ตามสบาย, มักใช้ประกอบคำนอน ว่า นอนทอดหุ่ย.
• อดหัวโต    อดอยาก อดแห้งหัวโต อดโซ
• เลือดหมู    ว. สีแดงคล้ำอย่างสีเลือดของหมู.
• ทอดยอด    ก. เลื้อยไป (ใช้แก่ยอดไม้เลื้อย). (ราชา) น. ผักบุ้ง เรียกว่า ผักทอดยอด.
• การหยอดด้วยเมล็ด    การปลูกด้วยเมล็ด การหว่านด้วยเมล็ด การเจาะรูปลูก

• ถ้างั้นฉันเรียกนายว่าไอ้ยอดห่วยแตกได้มั้ยล่ะ ?
• เหอะ ฉันว่าจะพูดให้ตรงคือ " ยอดห่วย "