ยาที่ใช้ทา คือ

• ขี้ผึ้งที่ใช้ทา

• ยา     น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง
• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• ใช้     ก. บังคับให้ทำ เช่น ใช้งาน; จับจ่าย เช่น ใช้เงิน; เอามาทำให้เกิดประโยชน์ เช่น ใช้เรือ ใช้รถ; ชำระ ในคำว่า ใช้หนี้; ตอบแทน, ให้ทดแทน, เช่น
• ทา     ก. คำรวมหมายถึงกิริยาอาการที่เอาของเปียกหรือของเหลวเป็นต้น ฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย เช่น ทาสี ทาแป้ง ทาปาก ทายา, ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ
• ใช้ยาทาแผล    ทายา ทาแผล ทายาทาแผล
• ทายาท    น. ผู้สืบสันดาน, ผู้สืบสกุล, โดยปริยายหมายถึงผู้รับหรือผู้อยู่ในฐานะที่จะรับตำแหน่งหน้าที่ต่อจากบุคคลอื่น เช่น ทายาททางการเมือง; (กฎ) บุคคลรวมทั้งทารกในครรภ์มารดาซึ่งมีสิทธิได้รับมรดกของผู้ตาย ถ้าสิ
• ยาทา    n. ยาที่เข้าสู่ร่างกายโดยการทาบริเวณภายนอก , ชื่อพ้อง: ยาใช้ภายนอก คำตรงข้าม: ยากิน ตัวอย่างการใช้: สารก่อภูมิแพ้ที่เป็นสิ่งที่สัมผัสกับร่างกาย ได้แก่ เครื่องประดับ เครื่องสำอาง เครื่อง
• ทายาท adj    ผู้สืบสกุล
• ยาทาผิว    ทายาภายนอก ยาขี้ผึ้ง ยาที่เป็นครีม
• กริยาท่าทาง    อิริยาบถ ท่าทาง
• กิริยาท่าทาง    มารยาท วิธีการ ลักษณะท่าทาง วิธีกระทํา การประพฤติตัว กิริยา กิริยาอาการ ท่าทาง อากัปกิริยา ทีท่า ท่วงท่า ท่า ท่าที อาการ การกระทํา กิริยามารยาท ความประพฤติ มรรยาท การทําท่าทาง พฤติกรรม
• กระยาทาน    น. เครื่องบริจาค. (จารึกสยาม).
• ทายาทหญิง    ผู้สืบทอด

• เรื่องยาที่ใช้ทางการแพทย์ หรือว่าการรักษาโรคใดๆ