ยืนเขย่ง คือ

• เดินปลายเท้า

• ยืน     ก. ตั้งอยู่ เช่น เสายืนเรียงเป็นแถว, เอาเท้าเหยียบพื้นแล้วตั้งตัวให้ตรงขึ้นไป. ว. นาน, ยาว เช่น อายุยืน, ยืด เช่น คบกันยืนนาน; คงอยู่,
• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เขย     น. ชายที่มาแต่งงานกับญาติผู้หญิง, ผัวของญาติ, เช่น ถ้าเป็นผัวของลูกสาว เรียก ลูกเขย ถ้าเป็นผัวของป้า เรียก ลุงเขย.
• เขย่ง     ขะเหฺย่ง ก. ยืนด้วยปลายเท้า, พยุงตัวให้สูงขึ้น.
• ขย     ขะยะ- ( แบบ ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. ( ป.
• เดินเขย่ง    เดินเขย่งเท้า
• เขย้อแขย่ง    ขะเย่อขะแหฺย่ง ก. ตะเกียกตะกายจะให้ตัวสูงขึ้น, ออกเสียงว่า ขะเย้อขะแหย่ง ก็มี.
• เดินเขย่งเท้า    เดินเขย่ง
• ย่นเข้า    ลดลง สั้นเข้า หด
• ยี่เข่ง    น. ชื่อไม้ต้นชนิด Lagerstroemia indica L. ในวงศ์ Lythraceae ดอกสีม่วงแดง ชมพู หรือขาว ออกเป็นช่อตามปลายกิ่ง.
• ขยุกขยุย    ขะหฺยุกขะหฺยุย ว. ยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบ.
• ขยุย    ๑ ขะหฺยุย ว. กระจุย, เป็นปุย ๆ. ๒ ขะหฺยุย น. ชื่อปลาน้ำจืดขนาดเล็กชนิด Akysis macronemus ในวงศ์ Akysidae รูปร่างคล้ายปลาแขยง ไม่มีเกล็ด มีหนวด, สามเขี้ยว ก็เรียก.
• การเต้นเขย่า    การสั่น การเต้นส่าย
• กำแพงเขย่ง    -ขะเหฺย่ง น. ชื่อพระพิมพ์ปางลีลา ยกพระบาทข้างหนึ่งคล้ายเขย่ง เพราะขุดพบที่จังหวัดกำแพงเพชรเป็นแห่งแรก จึงเรียกว่า พระกำแพงเขย่ง, ถ้ามีขนาดสูงประมาณ ๑ ศอก เรียกว่า พระกำแพงศอก.
• ยื่นเข้าไป    บุกรุก รุกล้ํา