ระคน คือ

• ก. ปนหรือผสมให้เข้ากันคละกันเป็นกลุ่มเป็นพวกเป็นต้น เช่น โจทย์ระคน.

• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• กระคน    pic005.jpg (กระคน) (กลอน) น. ประโคน คือ สายรัดจากใต้สัปคับไปที่อกช้างหลังขาหน้าแล้วลอดมาบรรจบกัน โยงใต้ท้องช้างและที่หน้าขาหน้าไปจากสายชนักที่คอช้าง.
• ระคนกัน    adv. ปน หรือผสมให้เข้ากัน คละกัน เป็นกลุ่ม เป็นพวก ชื่อพ้อง: ปน, ผสม ตัวอย่างการใช้: เขานึกถึงความหลังที่มีทั้งสุข ทุกข์ ดีใจ และเสียใจระคนกันไป
• รัดประคน    น. เชือกหรือลวดหนังตีเป็นเกลียวหุ้มผ้าแดง ใช้พันอ้อมลำตัวถัดต้นขาหน้าของช้าง มี ๒ เส้นคู่กัน สำหรับผูกรั้งสัปคับ แหย่ง หรือ กูบมิให้โยกเลื่อน.
• ประคนธรรพ    ปฺระคนทับ, ปฺระคนทัน ดู ประโคนธรรพ, ประโคนธรรพ์.
• ประคนธรรพ์    ปฺระคนทับ, ปฺระคนทัน ดู ประโคนธรรพ, ประโคนธรรพ์.
• ทีละคน    หนึ่งต่อหนึ่ง แต่ละ คนละ ทีละหนึ่ง
• แต่ละคน    ปัจเจกชน ใครๆ
• ด้วยอารมณ์รักระคนใคร่    ด้วยอารมณ์รัก
• คนดูละคร    ผู้ชมละคร
• กระคุก    (โบ) ก. คุกคลาน เช่น ทั้งล้มทั้งลุกกระคุกหัวเข่า. (ไตรภูมิ).
• ตระคัร    ตฺระคัน (แบบ) น. ไม้กฤษณา เช่น กฤษณาขาวและตระคัร ก็มี. (ม. คำหลวง มหาพน). (ป.; ส. ตคร).
• ประคด    น. เครื่องคาดเอวหรืออกของพระภิกษุสามเณร, ถ้าเป็นสายถักเป็นแผ่นสำหรับคาดเอว เรียกว่า ประคดเอว, ถ้าเป็นผืนผ้าสำหรับคาดอก เรียกว่า ประคดอก, รัดประคด ก็เรียก; ผ้าสำหรับคาดเอวทับเครื่องแบบขุนนางสมัยโบราณ
• ประคบ    ว. เรียกผ้าที่ห่อเครื่องยาผูกเป็นลูกกลม ๆ อังไฟแล้วนาบหรือคลึงบริเวณที่ปวดว่า ลูกประคบ. ก. นาบหรือกดคลึงด้วยลูกประคบ.

• พยายามจะเตือนแม่ผม เกี่ยวกับพระคนนี้ แจ๊ค แลนดรี
• แต่มีแค่มัตสึบาระคนเดียวที่รู้ว่าโรงงานอยู่ไหน
• ฉันมีมุมมองในเรื่อง จิตใจของของผู้ชายแคระคนนั้น
• พระคนแรกที่เผาตัวเอง เพื่อประท้วงต่อต้านสงคราม
• จริงๆ คุณมีทัศนะดีเยี่ยมในการอุปการะคนมีพรสวรรค์
• ถ้าคิระคนก่อนและคนหลังถูกควบคุมโดยคนเดียวกัน
• และเขายังเป็นผู้อุปการะคนสำคัญของมหาวิทยาลัย
• และเจ้าคิระคนนี้สามารถฆ่าคนได้เพียงแค่การเห็นหน้า
• คิระคนนี้พยายามทำให้เราเชื่อว่าเค้าอยู่นอกสตูดิโอ
• พี่ดูเหมือนคนแคระคนที่เจ็ด ที่จะไปเต้นรำมากกว่าน่ะ