ระบำพื้นบ้าน คือ

• การเต้นรำพื้นเมือง

• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระบำ     น. การแสดงที่ใช้ท่าฟ้อนรำ ไม่เป็นเรื่องราว มุ่งความสวยงามหรือความบันเทิง จะแสดงคนเดียวหรือหลายคนก็ได้ เช่น ระบำนพรัตน์ ระบำกอย ระบำฉุยฉาย. ก.
• พื้น     น. ส่วนราบด้านหน้า ด้านนอก หรือด้านบนของสิ่งที่เป็นผืนเป็นแผ่น เช่น พื้นเรือน พื้นดิน พื้นรองเท้า; ฐาน เช่น พื้นถนนทรุด; แถบ, แถว, ถิ่น, เช่น
• พื้นบ้าน     ว. เฉพาะถิ่น เช่น ของพื้นบ้าน, มักใช้เข้าคู่กับคำ พื้นเมือง เป็น พื้นบ้านพื้นเมือง.
• นบ     ( กลอน ) ก. ไหว้, นอบน้อม.
• บ้า     ๑ ว. เสียสติ, วิกลจริต, สติฟั่นเฟือน, หลงใหลหรือมัวเมาในสิ่งนั้น ๆ จนผิดปรกติ เช่น บ้ากาม บ้ายศ บ้าฟุตบอล;
• บ้าน     น. ที่อยู่ เช่น เลขบ้าน เจ้าบ้าน, สิ่งปลูกสร้างสำหรับเป็นที่อยู่อาศัย เช่น บ้านพักตากอากาศ บ้านเช่า, บริเวณที่เรือนตั้งอยู่ เช่น เขตบ้าน, หมู่บ้าน
• เต้นระบำพื้นเมือง    เต้นคอนทร้าแดนซ์
• รำพื้นบ้าน    รำพื้นเมือง เต้นรำพื้นเมือง
• จับระบำ    น. กระบวนรำท่าต่าง ๆ. ก. เริ่มฟ้อนรำ.
• ระบำโป๊    ระบำเปลือยกาย
• เต้นระบำ    v. เต้นโดยมีจังหวะลีลาเข้ากับเพลงร้องหรือเพลงดนตรี ตัวอย่างการใช้: พอดึกๆ สาวๆ จะเต้นระบำให้คนชมได้ดู
• สถานบำบัด    n. สถานที่ที่ทำให้โรคหรืออาการที่เป็นอยู่ทุเลาลง ตัวอย่างการใช้: เขาถูกจับส่งไปอยู่สถานบำบัดเพื่อรักษาอาการติดยา clf.: แห่ง, ที่
• ระบำสเปน    โบเลโร
• งานบำเพ็ญกุศล    งานศพ พิธีศพ งานสวดอภิธรรมศพ งานพระราชทานเพลิงศพ