ระบิลเมือง คือ

• น. กฎหมายและประเพณีของบ้านเมือง.

• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระบิ     น. เรื่อง, ความ, ฉบับ, อย่าง.
• ระบิล     น. เรื่อง, ความ, ฉบับ, อย่าง.
• บิ     ก. ทำให้แตกออกหรือหลุดออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยนิ้ว เช่น บิขนมปัง, แตกออกหรือหลุดออกด้วยอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น.
• บิล     ใบรับเงิน ใบเสร็จ ใบเสร็จรับเงิน ใบเก็บเงิน ใบแจ้งหนี้ ใบแจ้งราคาสินค้าที่ขายให้
• เม     น. แม่. ( ข. ).
• เมือ     ก. ไป, กลับ.
• เมือง     น. แดน เช่น เมืองมนุษย์ เมืองสวรรค์ เมืองบาดาล, ประเทศ เช่น เมืองไทย เมืองจีน เมืองลาว; ( โบ ) จังหวัด เช่น เมืองเชียงใหม่ เมืองนครศรีธรรมราช
• มือ     ๑ น. อวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกายอยู่ต่อจากปลายแขนประกอบด้วยฝ่ามือและนิ้วมือ สำหรับจับเป็นต้น,
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ระบําพื้นเมือง    การเต้นรําของชาวบ้าน การเต้นรําพื้นเมือง
• พลเมือง    พนละ- น. ประชาชน, ราษฎร, ชาวประเทศ.
• ระบบการเมือง    ระบอบประชาธิปไตย ลัทธิชาตินิยม ระบบมหาชนนิยม ระบอบเผด็จการ ลัทธิทหารนิยม ลัทธิสหพันธ์ ระบอบการเมือง กฎเกณฑ์ที่เคร่งครัดเกี่ยวกับการกิน การออกกำลังกายหรือกิจกรรมอื่น ๆ รัฐบาล
• ระบอบการเมือง    ระบบการเมือง
• เต้นระบำพื้นเมือง    เต้นคอนทร้าแดนซ์