ระยะที่ล้าหลัง คือ

• การลอยของเรือหรือเรือบิน เนื่องจากลมที่เบนห่างจากทิศทางที่กำหนดไว้
  มุมเบี่ยงเบนของการลอยดังกล่าว
  เวลาที่ล้าหลัง
  เวลาเพิ่มเติม

• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระยะ     น. ช่วง, ตอน, เช่น ระยะเวลา ระยะทาง ระยะนี้ฝนตกชุก.
• ยะ     ๑ คำประกอบข้างหน้าคำที่ตั้งต้นด้วย ย ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ยะยอง ยะยั่ง ยะยัด ยะย้อย ยะย้าย. ๒ ว.
• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• ล้า     ๑ ว. หย่อนแรงหรือกำลัง เช่น เดินขึ้นเขามาก ๆ เข่าล้า ยกของมากจนแขนล้า สมองล้า, ย่อหย่อน เช่น จิตใจล้า. ๒ ว.
• ล้าหลัง     ว. ช้าอยู่ข้างหลังเขา เช่น เดินล้าหลัง, ไม่ก้าวหน้า เช่น ความคิดล้าหลัง.
• หลัง     ๑ น. ซีกของกายที่ตรงข้ามกับหน้าอก; ด้านที่อยู่ตรงข้ามกับด้านหน้าของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง; ส่วนเบื้องบน เช่น หลังมือ หลังเท้า. ว. อยู่ตรงข้ามกับ
• ลัง     ๑ น. ภาชนะต่อด้วยไม้หรือสานเป็นรูปสี่เหลี่ยมคล้ายหีบ สำหรับบรรจุสิ่งของ, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลังพลาสติก
• ระยะหลัง    ช่วงหลัง ครึ่งหลัง ส่วนที่สอง อันหลัง ใกล้จบ
• ระยะยิง    วิถีกระสุน
• ระยะที่ 3    ที่ 3 ยุคที่ 3 รุ่นที่ 3 ลำดับที่ 3 สมัย 3
• ระยะเวลาหนึ่ง    ระยะเวลาที่กําหนด เวลาที่กําหนด
• ระยะทาง    n. ช่วงสั้นยาวของแนวหรือพื้นที่สำหรับใช้สัญจร ตัวอย่างการใช้: กรุงเทพฯ อยู่ห่างจากขอนแก่นเป็นระยะทางประมาณ 440 กิโลเมตร clf.: เมตร, กิโลเมตร, ไมล์