ราวป่า คือ

• น. แนวป่า, ชายป่า, ขอบป่า.

• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ราว     ๑ น. แถว, แนว, เช่น ราวป่า; เครื่องยึดเหนี่ยวสำหรับเกาะหรือขึ้นลงเป็นต้น เช่น ราวบันได ราวสะพาน, เรียกไม้ โลหะ
• ป่า     น. ที่ที่มีต้นไม้ต่าง ๆ ขึ้นมา, ถ้าเป็นต้นสัก เรียกว่า ป่าสัก, ถ้าเป็นต้นรัง เรียกว่า ป่ารัง, ถ้ามีพรรณไม้ชนิดใดชนิดหนึ่งขึ้นอยู่มาก
• ข้าวป่า    น. ชื่อไม้ล้มลุกหลายชนิดในสกุล Oryza วงศ์ Gramineae เช่น ข้าวละมาน (O. minuta J. Presl) มักขึ้นแซมต้นข้าว.
• ชาวป่า    คนป่า
• ว่าวปักเป้า    จุฬา ว่าวกุลา ว่าวจุฬา
• การกล่าวปราศัย    ปาฐกถา
• หัวปักหัวปํา    โงหัวไม่ขึ้น
• ข้าวปัด    น. ข้าวเหนียวต้มที่ห่อด้วยใบไม้เช่นใบมะพร้าวอ่อนหรือใบเตย มักทำถวายพระในเทศกาลออกพรรษา, ข้าวต้มปัด ก็ว่า.
• ข้าวปุ้น    (ถิ่น-อีสาน) น. ขนมจีน.
• ข้าวป่น    ข้าวบด ธัญพืชบด
• วัวป่า    กระทิง
• หัวป่า    น. คนทำอาหาร ในคำว่า แม่ครัวหัวป่า พ่อครัวหัวป่า, โบราณเขียนเป็น หัวป่าก์.
• แนวป่า    น. ชายป่าที่เห็นเป็นทิวยาวไป.
• แมวป่า    น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Felis chaus ในวงศ์ Felidae ขนาดใหญ่กว่าแมวบ้าน สีน้ำตาลอมเทาหรือน้ำตาลอมเหลือง หูตั้งชัน มีพู่ขนสีดำที่ปลายหู, เสือกระต่าย หรือ เสือบอง ก็เรียก.

• จดหมายถึงเพื่อนจากราวป่าแก่งกระจาน