ร้องเอ๋ง คือ

• เห่าเสียงดัง

• ร้อง     ก. เปล่งเสียงดัง, โดยปริยายหมายถึงออกเสียงดังเช่นนั้น เช่น ฟ้าร้อง จักจั่นร้อง, ( ปาก ) ใช้หมายความว่า ร้องเพลง ร้องไห้ ก็มี
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
• เอ๋ง     ว. เสียงอย่างเสียงหมาร้องเมื่อถูกตีเป็นต้น.
• รู้เองเป็นเอง    ก. ว่าแต่ผู้อื่น ตัวเองก็ทำเช่นนั้น, ทำนองเดียวกับ ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง.
• ไม่ต้องเอ่ยถึง    อย่าเอ่ยถึง ไม่ต้องพูดถึง
• ร้องเสียงดัง    ร้องโอ๊ก ตะโกนเสียงดัง ส่งเสียงอึกทึก ร้องโหยหวน ร้องเสียงโหยหวน
• เมืองเอเดิร์น    เมืองอะเดรียโนเปิล เมืองอะเดรียโนโปลิส
• รับรู้เอง    รู้ถึง
• ผู้ร้องเสียงดัง    ผู้ส่งเสียงอึกทึก
• ร้องเพลงกับตัวเอง    ร้องเพลงเบา ๆ
• รุ่งเรือง    ว. สว่างไสว เช่น จุดโคมไฟรุ่งเรืองแสงจับท้องฟ้า, งามสุกใส เช่น ปราสาทราชมนเทียรดูรุ่งเรืองเมื่อต้องแสงจันทร์, เจริญ, อุดมสมบูรณ์, เช่น บ้านเมืองเจริญรุ่งเรือง อนาคตรุ่งเรือง, งอกงาม เช่น ให้มีความรุ
• ร้องเพลงเสียงดัง    เล่นเพลงเสียงดัง
• ทองเอก    น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง เคี่ยวน้ำกะทิกับน้ำตาลจนเหนียว ทิ้งไว้ให้เย็นแล้วใส่ไข่แดง แป้งสาลี ตั้งไฟกวนจนแป้งร่อน อัดใส่พิมพ์เป็นรูปต่าง ๆ แต่งหน้าด้วยทองคำเปลวแผ่นเล็ก ๆ.
• เมืองเอก    กรุง กรุงนคร ธานี นครหลวง เชียง เมืองขนาดใหญ่ เมืองที่เป็นศูนย์การค้าหรืออื่น ๆ เมืองใหญ่