ลมขึ้นเบื้องสูง คือ

• ลมขึ้น
  ลมจับ

• ลม     ๑ น. ธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ ของร่างกาย คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม, ถ้าลมในร่างกายแปรปรวนไม่ปรกติจะทำให้เกิดอาการต่าง ๆ ได้ เช่น เป็นลม; ลมหายใจ เช่น
• ลมขึ้น     ก. อาการที่ลมดันออกจากภายในร่างกาย ทำให้หาวเรอหรือให้เกิดอาการวิงเวียน หน้ามืด และอาเจียน ในกรณีหลังนี้บางทีก็เรียกว่า ลมขึ้นเบื้องสูง.
• ขึ้น     ๑ ก. ไปสู่เบื้องบน เบื้องสูง หรือ เบื้องหน้า, ไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับลง; เพิ่มหรือทำให้เพิ่ม เช่น ขึ้นราคา ขึ้นภาษี ราคาขึ้น ภาษีขึ้น;
• เบื้อ     ๑ น. สัตว์ป่าทั่วไป, คู่กับ สัตว์บ้าน เช่น เนื้อเบื้อนาเนกล้ำ หลายพรรณ. ( นิ. นรินทร์ ). ๒ น. สัตว์ในนิยายเล่ากันว่ามีรูปร่างคล้ายคน
• เบื้อง     ๑ น. ทาง, ข้าง, ด้าน, (ใช้ในลักษณะที่เริ่มต้นไปถึงปลาย สูงต่ำ หรือซ้ายขวา เป็นต้น) เช่น เบื้องต้น เบื้องปลาย เบื้องบน เบื้องล่าง เบื้องซ้าย
• เบื้องสูง     เบื้องบน
• บื้อ     ซื่อบื้อ ทึ่ม โง่
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• สู     ๑ ( วรรณ ) ว. อาย เช่น มาเดียวเปลี่ยวอกอ้า อายสู. ( ตะเลงพ่าย ). ๒ ( โบ ) ส. ท่าน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
• สูง     ว. มีระยะที่วัดตรงขึ้นไปตามแนวตั้งฉากกับพื้น เช่น ต้นไม้สูง ภูเขาสูง; เหนือระดับปรกติ เช่น อุณหภูมิสูง ไข้สูง ความสามารถสูง; แหลม เช่น เสียงสูง,
• หลอดลมของสัตว์ที่มีกระดูกสันหลัง    ท่อน้ำอากาศในระบบหายใจของแมลง หลอดคอ
• ลมเบ่ง    ก. อาการที่อยากเบ่งขณะที่มดลูกหดตัวและตำแหน่งของทารกอยู่ต่ำมากพร้อมที่จะคลอดออกมา.
• พื้นที่ร่วมของสองสิ่ง    จุดที่สองสิ่งสัมผัสกัน อินเตอร์เฟส
• หนังสือเรียนเบื้องต้น    ตำราพื้นฐาน ตำราเรียนพื้นฐาน ตำราเรียนเบื้องต้น หนังสือเรียนพื้นฐาน
• เครื่องสีลม    สีลม