ลมพัทธยา คือ

• น. ลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝน.

• ลม     ๑ น. ธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ ของร่างกาย คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม, ถ้าลมในร่างกายแปรปรวนไม่ปรกติจะทำให้เกิดอาการต่าง ๆ ได้ เช่น เป็นลม; ลมหายใจ เช่น
• พัทธ     พัดทะ-, พัด ก. ผูก, ติด, เนื่อง. ( ป. ).
• พัทธยา     ๑ น. จำนวนที่หักหรือริบเอาไว้เป็นภาคหลวง. ๒ น. เรียกลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝนว่า ลมพัทธยา.
• ยา     น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง
• พัทธยากร    น. ค่าภาคหลวง.
• เปศลมัธย์    -สะละมัด ว. มีเอวอ่อน. (ส.).
• ตนุมัธยา    -มัดทะยะ- น. ชื่อฉันท์ชนิดหนึ่ง. (ส.; ป. ตนุมชฺฌา).
• สนธยา    สนทะ- น. เวลาโพล้เพล้พลบค่ำ, บางทีใช้ว่า ย่ำสนธยา; ช่วงเวลาที่ต่อระหว่างกลางวันกับกลางคืน คือเวลาที่พระอาทิตย์ขึ้นหรือพระอาทิตย์ตก. (ส.).
• อยุธยา    จังหวัดอยุธยา พระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
• อัธยาย    อัดทะยาย น. บทเรียน, บท; การอ่าน, การเล่าเรียน. (ส. อธฺยาย).
• (พงศ. อยุธยา)    มาจาก พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา (แบบเรียน)
• สังวัธยาย    -วัดทะ- ก. ท่องบ่น, อ่านดัง ๆ เพื่อให้จำได้, สวดท่องให้จำได้. (ส. สฺวาธฺยาย; ป. สชฺฌาย).
• สาธยาย    สาทะยาย, สาดทะยาย น. การท่อง, การสวด, การทบทวน, เช่น สาธยายมนต์, (ปาก) การชี้แจงแสดงเรื่อง เช่น สาธยายอยู่นั่นแหละ ไม่รู้จักจบเสียที. (ส. สฺวาธฺยาย; ป. สชฺฌาย).
• อัธยาศัย    อัดทะยาไส น. นิสัยใจคอ เช่น เขาเป็นคนมีอัธยาศัยดี; ความพอใจ, ความประสงค์, เช่น ไปพักผ่อนได้ตามอัธยาศัย. (ส. อธฺยาศย; ป. อชฺฌาสย).
• อาวุธยุทธภัณฑ์    อาวุธยุทโธปกรณ์ ยุทธภัณฑ์ ดินระเบิด ลูกกระสุน อาวุธ กระสุน