ลาพรรษา คือ

• (ปาก) ก. ออกพรรษา.

• ลา     ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Equus asinus ในวงศ์ Equidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับม้า รูปร่างคล้ายม้าแต่ตัวเล็กกว่า หูยาว ปลายหางเป็นพู่
• พร     พอน น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. ( ป. วร).
• พรรษ     พัด, พันสะ- น. ฝน; ปี. ( ส. วรฺษ; ป. วสฺส).
• พรรษา     พันสา น. ช่วงระยะเวลา ๓ เดือนในฤดูฝน เช่น เข้าพรรษา จำพรรษา; ปี เช่น บวช ๓ พรรษา, ( ราชา ) มีพระชนมายุ ๒๕ พรรษา. ( ส. วรฺษ; ป. วสฺส, วสฺสาน).
• หูเข้าพรรษา    ว. ไม่รับรู้รับฟังสิ่งใด ๆ ทั้งสิ้นมักใช้เป็นสำนวนเปรียบเทียบ เช่น ทำเป็นหูเข้าพรรษาไปได้.
• เข้าพรรษา    น. เรียกวันที่พระสงฆ์เริ่มเข้าจำพรรษา คือ วันแรม ๑ ค่ำ เดือน ๘ ว่า วันเข้าพรรษา. ก. เข้าอยู่ประจำที่ ๓ เดือนในฤดูฝน (ใช้แก่พระสงฆ์).
• วันเข้าพรรษา    น. วันที่พระสงฆ์เริ่มเข้าจำพรรษา คือ วันแรม ๑ ค่ำ เดือน ๘.
• เทศกาลเข้าพรรษา    เข้าพรรษา
• จำพรรษา    ก. อยู่ประจำที่วัด ๓ เดือนในฤดูฝน (ใช้แก่พระสงฆ์).
• ชนมพรรษา    ชนมะพันสา น. อายุ. (ส. ชนฺมวรฺษ ว่า ขวบปีที่เกิดมา).
• บุริมพรรษา    บุริมมะพันสา, บุริมพันสา น. “พรรษาต้น”, ช่วงระยะเวลาที่ภิกษุเข้าอยู่จำพรรษาต้น คือตั้งแต่วันแรม ๑ ค่ำ เดือน ๘ ถึงขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑, ปุริมพรรษา ก็ว่า, คู่กับ ปัจฉิมพรรษา. (ป. ปุริม + ส. วรฺษ).
• ปัจฉิมพรรษา    ปัดฉิมมะพันสา, ปัดฉิมพันสา น. “พรรษาหลัง”, ช่วงระยะเวลาที่ภิกษุเข้าอยู่จำพรรษาหลัง คือตั้งแต่วันแรม ๑ ค่ำ เดือน ๙ ถึงขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒, คู่กับ บุริมพรรษา หรือ ปุริมพรรษา. (ป. ปจฺฉิม + ส. วรฺษ).
• ปุริมพรรษา    ปุริมมะพันสา, ปุริมพันสา ดู บุริมพรรษา.
• พรรษากาล    น. ฤดูฝน. (ส.).
• พรรษาคม    น. การเริ่มฤดูฝน. (ส.).