ล่องหนหายตัว คือ

• v.
  ลอดช่องแคบๆ ไปด้วยเวทมนตร์ ไม่ปรากฏให้เห็นตัว
  , ชื่อพ้อง: ล่องหน, หายตัว
  ตัวอย่างการใช้: มีผู้กล่าวว่าเขาล่องหนหายตัวได้

• ล่อ     ๑ น. สัตว์พันทางที่เกิดจากการผสมระหว่างลากับม้า ใช้เป็นสัตว์ต่าง. ๒ ก. ใช้สิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นอุบายชักนำ เช่น เอาน้ำตาลล่อมด เอาเหยื่อล่อปลา;
• ล่อง     น. ช่องตามพื้นที่ทำไว้สำหรับให้สิ่งของลอดลงได้. ก. ลงมาตามน้ำ เช่น ล่องเรือ ล่องแพ, ไปตามลม เช่น ล่องลม; โดยปริยายหมายความว่า ด้นดั้นไป เช่น
• ล่องหน     ก. หายตัวไปด้วยเวทมนตร์, มักใช้เข้าคู่กับคำ หายตัว เป็น ล่องหนหายตัว คือ ไม่ปรากฏให้เห็นตัว, โดยปริยายหมายความว่า หายไปโดยไม่มีร่องรอย เช่น
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• หาย     ก. สูญ, หาไม่พบ, ไม่ปรากฏ, หมด, สิ้น, พ้นจากการเจ็บป่วย.
• หายตัว     ก. ทำให้ไม่เห็นตัว เช่น บางคนเชื่อว่ามีเวทมนตร์ทำให้หายตัวได้, มักใช้คู่กับ ล่องหน เป็น ล่องหนหายตัว หมายความว่า ไม่ปรากฏตัวให้เห็น;
• ตัว     ๑ น. รูป, ตน, ตนเอง, คำใช้เรียกแทนคน สัตว์ และสิ่งของบางอย่าง เช่น ตัวละคร ตัวหนังสือ; ลักษณนามใช้เรียกสัตว์และสิ่งของบางอย่าง เช่น ม้า ๕ ตัว
• ของหายตะพายบาป    (สำ) น. ของหายหรือเข้าใจว่าหายแล้วเที่ยวโทษผู้อื่น.
• หายหน้าหายตา    หายหน้า หายหัว
• ล้มหายตายจาก    ก. ตายจากไปแล้ว, หายหน้าไปนานจนทำให้คิดว่าตายไปแล้ว.
• ดองหาย    น. ไม้สำหรับสงฟางในเวลานวดข้าว, ดอง กระดองหาย ขอฉาย หรือ คันฉาย ก็เรียก. (ข. จงฺหาย ว่า ไม้สงฟาง, ดอง ว่า ด้าม, ฉาย ว่า สง).
• ห้องขายตั๋ว    บ็อกซ์ออฟฟิส ที่จำหน่ายบัตร
• เครื่องหมายต่อท้าย    คำต่อท้าย คำเสริมท้าย ปัจจัย สิ่งต่อท้าย อาคม

• ช่วงนี้ทุกคนควรล่องหนหายตัว อย่าเพิ่งโผล่ออกมา
• ฉันพูดถึงแม่มดเหาะ ร่ายคาถา และล่องหนหายตัวได้
• เราฝึกนิกิต้า ให้ล่องหนหายตัวได้