ล้าสมัยมาก คือ

• ซึ่งไม่ต้องการความเปลี่ยนแปลง

• ล้า     ๑ ว. หย่อนแรงหรือกำลัง เช่น เดินขึ้นเขามาก ๆ เข่าล้า ยกของมากจนแขนล้า สมองล้า, ย่อหย่อน เช่น จิตใจล้า. ๒ ว.
• ล้าสมัย     ว. ไม่ทันหรือไม่เป็นไปตามสมัยที่กำลังนิยมกัน เช่น เขาเป็นคนล้าสมัย.
• สม     ๑ ว. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, เช่น บ่าวสาวคู่นี้สมกัน เขาแต่งตัวสมฐานะ แสดงละครได้สมบทบาท เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย,
• สมัย     สะไหฺม น. เวลา, คราว, เช่น สมัยโบราณ สมัยกลาง สมัยปัจจุบัน, มักใช้เข้าคู่กับคำ กาล เป็น กาลสมัย. ( ป. , ส. ).
• มัย     ๑ น. ม้า, ลา, อูฐ. ( ป. , ส. มย). ๒ ว. สำเร็จด้วย, แล้วด้วย, ประกอบด้วย, (ใช้ประกอบท้ายสมาส เช่น มโนมัย ว่า สำเร็จด้วยใจ, กุศลมัย ว่า
• ยม     ๑ ก. ร้องไห้. ( ข. ). ๒ ยม, ยมมะ- น. เทพเจ้าผู้เป็นใหญ่ประจำโลกของคนตาย; ชื่อดาวเคราะห์ดวงที่ ๙ ในระบบสุริยะ มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• มาก     ว. หลาย, ตรงกันข้ามกับ น้อย, เช่น คนมาก น้ำมาก กินมาก.
• ทันสมัยมาก    ล้ําสมัย
• ล้ําสมัย    ตามสมัย ตามสมัยนิยม ทันสมัย ร่วมสมัย ล้ํายุค สมัยใหม่ นําสมัย นําแฟชั่น นําหน้า ล้ําหน้า คิดไปไกล ทันสมัยมาก
• ้ล้าสมัย    หมดสมัย ซึ่งเลิกใช้แล้ว
• มีโอกาสน้อยมาก    เป็นไปได้น้อย
• สมาส    สะหฺมาด น. การเอาศัพท์ตั้งแต่ ๒ ศัพท์ขึ้นไปมาต่อกันเป็นศัพท์เดียวตามหลักที่ได้มาจากไวยากรณ์บาลีและสันสกฤต เช่น สุนทร + พจน์ เป็น สุนทรพจน์ รัฐ + ศาสตร์ เป็น รัฐศาสตร์ อุดม + การณ์ เป็น อุดมการณ์. (ป
• ที่ล้าสมัย    ที่คร่ําครึ ที่พ้นสมัย ที่หมดสมัย เชย ที่เป็นสมัยเก่า
• ผู้ล้าสมัย    ผู้ยึดจารีตเก่าๆ ผู้ยึดติดค่านิยมเก่าๆ ผู้อนุรักษ์นิยม

• เนื้อหามันล้าสมัยมากเลย ใครจะอยากดูเรื่องแบบเนี้ย
• โดยส่วนตัวแล้วฉันเกลียดวิธีการล้าสมัยมาก
• วงจรปิดของพวกเราล้าสมัยมากแล้ว ช่วยเปลี่ยนใหม่ให้หน่อยครับ
• ผมพูดขึ้นว่า " นั่นมันล้าสมัยมากนะ ทำไมมันถึงเป็นเช่นนั้นได้ "
• ทำไมมันถึงกระอักกระอ่วน ล้าสมัยมากนะ
• ว่าการลงชื่อนัดกันนั้นล้าสมัยมาก
• คิมซันซุนเป็นชื่อที่ล้าสมัยมากแต่ดูเหมือนว่าจะเป็นตัวเอกในเรื่อง
• นั่นมันช่างเก่าแล้วก็ล้าสมัยมาก
• มันล้าสมัยมาก นั่นน่ะมันยุคฉัน
• เธอแต่งตัวล้าสมัยมากเลยใช่ไหม ?