ลําเจียก คือ

• ต้นปะหนัน
  ปะหนัน
  ปาหนัน

• ลํา     ก้าน คันศร คาน ด้าม สิ่งที่เป็นลํา แถบ ริ้ว เส้น ลําแสง ลําแสงไฟ แสงสว่างซึ่งส่องเป็นลํา
• เจ     น. อาหารที่ไม่ปรุงด้วยเนื้อสัตว์ และผักบางชนิดเช่นกระเทียม กุยช่าย ผักชี, แจ ก็ว่า. ( จ. ว่า แจ).
• เจีย     ( ปาก ) ก. ทำให้ผิวโลหะสึก เรียบ โดยวิธีขัดหรือกลึงเป็นต้น.
• จี     ว. ตูม เช่น สงวนมิ่งมาลยจาวจี แกล่กล้ำ. ( ทวาทศมาส ), พายัพว่า จี๋.
• ยก     ๑ ก. เอาขึ้นให้สูงจากที่เดิมทั้งโดยตรงและโดยปริยาย; เคลื่อนไป, พากันไป, เช่น ยกทัพ ยกพวก; งดเว้น, เพิกถอน, เช่น ยกโทษ ยกภาษี ยกคำสั่ง; มอบ เช่น
• ลำเจียก    น. ชื่อเรียกต้นตัวผู้ของเตยทะเล (Pandanus odoratissimus L.) ในวงศ์ Pandanaceae ขอบใบและกาบหุ้มดอกมีหนาม ดอกมีกลิ่นหอม, ปาหนัน ก็เรียก, พายัพเรียก เกี๋ยงคำ.
• อันดับซิลิโอฟลาเจลลาตา    อันดับไดโนฟลาเจลลาตา
• เจ้าป่าเจ้าเขา    เจ้าป่า เทวดา
• ปัจจัยการเจริญเติบโตคล้ายอินซูลิน    ไอจีเอฟ-1
• ลัยกาล    ไลยะกาน น. เวลาแตกดับ, เวลาทำลาย. (ส. ลยกาล).
• ข้าเจ้า    (ถิ่น-พายัพ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
• จําเจ    ซ้ําซาก น่าระอา น่ารําคาญ น่าเบื่อ น่าเอือม ไม่น่าสนใจ บ่อยๆ เนืองๆ ซ้ําไปซ้ํามา ซ้ําๆ ซากๆ พร่ําเพรื่อ น่าเบื่อหน่าย ราบเรียบ
• ตาเจ้าชู้    (สำ) น. ตาที่แสดงอาการกรุ้มกริ่มเป็นเชิงทอดไมตรีในทางชู้สาว.
• ทําเจ็บ    ทําเสียเจ็บ ทําเอาเจ็บ
• ทําเจ้าชู้    จีบ พูดเกี้ยว เกี้ยวพาราสี แทะโลม แพละโลม