วอกแว่ก คือ

• คลอนแคลน
  ง่อนแง่น
  สั่นคลอน

• วอ     น. ยานที่มีลักษณะเป็นรูปเรือนหลังคาทรงจั่ว สำหรับเจ้านายหรือข้าราชการฝ่ายในนั่ง มีคานรับอยู่ข้างใต้คู่หนึ่ง ใช้คนหาม,
• วอก     น. ชื่อปีที่ ๙ ของรอบปีนักษัตร มีลิงเป็นเครื่องหมาย; ( ปาก ) ลิง เช่น ซนเป็นอ้ายวอก; เรียกหน้าของคนที่ผัดแป้งจนขาวเกินไปว่า หน้าวอก.
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• วอกแวก    ว. อาการที่จิตใจไม่จดจ่อแน่วแน่อยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น เวลาฟังครูสอนมีสิ่งรบกวนทำให้จิตใจวอกแวก.
• ใจวอกแวก    ซึ่งมีจิตทีไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มีจิตว้าวุ่น เขว
• ทำให้วอกแวก    กวนใจ ทำให้รำคาญใจ ทำให้ว้าวุ่น ทำให้เขว
• วอกแวกไม่มั่นคง    โอนเอน
• ความวอกแวกไม่มั่นคง    การแกว่งไปแกว่งมา การโซเซ ความโอนเอน
• ภาวะใจวอกแวก    การหย่อนใจ ภาวะจิตว้าวุ่น สิ่งบันเทิงใจ
• กะวอกกะแวก    ว. อาการหลุกหลิกอย่างลิง.
• ง่อกแง่ก    ว. โยกคลอนไปมา, ไม่แน่น, ไม่มั่นคง.
• จ้อกแจ้ก    ว. เสียงดังเช่นนั้น, เสียงของคนมาก ๆ ที่ต่างคนต่างพูดกันจนฟังไม่ได้ศัพท์.
• ย็อกแย็ก    ว. อาการที่ทำอย่างไม่เอาจริงเอาจัง ไม่เข้าท่าเข้าทาง ไม่ถูกแบบถูกแผน หรือไม่ได้เรื่องได้ราว เป็นต้น เช่น ทำงานย็อกแย็ก เต้นย็อกแย็ก ๆ ทำย็อก ๆ แย็ก ๆ.
• ล่อกแล่ก    v. เหลียวซ้ายแลขวาอยู่ตลอดเวลา ชื่อพ้อง: หลุกหลิก คำตรงข้าม: สุขุม, อยู่เฉย ตัวอย่างการใช้: เธอยืนเงียบๆ รอรถของทางวิทยาลัย ไม่ล่อกแล่กเหมือนผม
• วอแว    ก. รบกวน, เซ้าซี้, เช่น เขากำลังอารมณ์เสีย อย่าเข้าไปวอแว; เกาะแกะ เช่น อย่าไปวอแวลูกสาวเขา.