วายุภักษ์ คือ

• น. ชื่อนกในวรรณคดี แปลว่า นกกินลม. (ส.).

• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาย     ๑ ก. ค่อยสิ้นไปตามคราวหรือกำหนดอายุเวลา เช่น มะม่วงวาย ตลาดวาย หัวใจวาย. ๒ ก. ตี เช่น วายทรวง. ( ข. ).
• วายุ     น. ลม, อากาศ, ลมหายใจ; เทพแห่งลม. ( ป. , ส. ). ( ดู พายุ ).
• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ภักษ     พักสะ-, พัก น. เหยื่อ, อาหาร. ก. กิน. ( ส. ภกฺษ; ป. ภกฺข).
• ภักษ์     พักสะ-, พัก น. เหยื่อ, อาหาร. ก. กิน. ( ส. ภกฺษ; ป. ภกฺข).
• กษ     กระทรวงเกษตรและสหกรณ์
• ภักษ-    พักสะ-, พัก น. เหยื่อ, อาหาร. ก. กิน. (ส. ภกฺษ; ป. ภกฺข).
• ภิกษุ    น. ชายที่บวชเป็นพระในพระพุทธศาสนา. (ส.; ป. ภิกฺขุ).
• ภักษา    น. เหยื่อ, อาหาร. (ส. ภกฺษ; ป. ภตฺต).
• ภิกษา    น. การขออาหาร; อาหารที่ขอมา. (ส.; ป. ภิกฺขา).
• ภิกษุณี    น. หญิงที่บวชเป็นพระในพระพุทธศาสนา. (ส.; ป. ภิกฺขุนี).
• ภิกษุสงฆ์    n. พระผู้ชายในพระพุทธศาสนา ชื่อพ้อง: ภิกขุ, พระสงฆ์, ภิกษุ, พระภิกษุ คำตรงข้าม: ภิกขุนี ตัวอย่างการใช้: เขาพบว่าชีวิตแห่งการครองตนเป็นภิกษุสงฆ์นั้นได้รับความสงบอย่างยิ่ง clf.: รูป
• ภักษการ    น. คนทำอาหาร, คนครัว. (ส.).
• ภัณฑารักษ์    พันทารัก น. ผู้ดูแลรักษาสิ่งของ โดยมากได้แก่จำพวกโบราณวัตถุ ศิลปวัตถุ ในพิพิธภัณฑสถานเป็นต้น. (ส. ภาณฺฑารกฺษ).

• นกวายุภักษ์หลุดออกจากรอบจำกัด เพื่อการโบยบินที่เป็นอิสระและคล่องตัวกว่า