วิสิฐ คือ

• ว. วิศิษฏ์. (ป. วิสิฏฺ; ส. วิศิษฺฏ).

• วิ     คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า วิเศษ, แจ้ง, ต่าง, เช่น วิสุทธิ วิเทศ. ( ป. , ส. ).
• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• วุฐิ    วุดถิ น. ฝน. (ป. วุฏฺิ; ส. วฺฤษฺฏิ).
• สัฐิ    สัดถิ ว. หกสิบ. (ป. สฏฺิ; ส. ษษฺฏิ).
• พิสิฐ    ว. ประเสริฐ, วิเศษ. (ป. วิสิฏ; ส. วิศิษฺฏ).
• สันทิฐิก    สันทิดถิกะ- (แบบ) ว. ควรเห็นเอง, เป็นคุณของพระธรรมอย่างหนึ่ง. (ป. สนฺทิฏฺิก; ส. สานฺทฺฤษฺฏิก).
• สันทิฐิก-    สันทิดถิกะ- (แบบ) ว. ควรเห็นเอง, เป็นคุณของพระธรรมอย่างหนึ่ง. (ป. สนฺทิฏฺิก; ส. สานฺทฺฤษฺฏิก).
• สัสตทิฐิ    น. ลัทธิที่ถือว่าโลกและวิญญาณเป็นของเที่ยงไม่เสื่อมสูญ. (ป. สสฺสตทิฏฺfig0129.jpg (ฐิ)).
• สัมมาทิฐิ    น. ความเห็นชอบตามทำนองคลองธรรม เช่น เห็นว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว. (ป. สมฺมาทิฏฺิ).
• ผู้ว่าการรัฐ    ข้าหลวง ผู้ควบคุม ผู้ปกครอง เจ้าเมือง
• สักกายทิฐิ    น. ความยึดถือว่ากายหรือตัวเป็นของตน. (ป. สกฺกายทิฏฺfig0129.jpg (ฐิ);).
• สิ่งที่คล้ายอิฐ    ก้อนอิฐ คนใจดี อิฐ
• อัฐิสัณฐาน    น. ทรงกระดูก.
• วิสาหกิจของรัฐ    วิสาหกิจของชาติ
• วัส    วัดสะ- น. ฝน, ฤดูฝน; ปี. (ป.; ส. วรฺษ).

• นายวิสิฐ ตันติสุนทร