ศัพท์ลับ คือ

• พูดที่ทำให้เข้าใจยาก
  ภาษาลับ
  ภาษาเฉพาะอาชีพ

• ศัพท     สับทะ-, สับ น. เสียง เช่น โทรศัพท์, คำ เช่น ศัพท์บัญญัติ; คำยากที่ต้องแปล, ศัพท์แสง ก็ว่า; เรื่อง เช่น ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด. ( ส. ศพฺท;
• ศัพท์     สับทะ-, สับ น. เสียง เช่น โทรศัพท์, คำ เช่น ศัพท์บัญญัติ; คำยากที่ต้องแปล, ศัพท์แสง ก็ว่า; เรื่อง เช่น ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด. ( ส. ศพฺท;
• ลับ     ๑ ก. ถูให้คม เช่น ลับมีด. ๒ ว. ที่อยู่ในที่พ้นตา, ที่อยู่ในที่ซึ่งแลไม่เห็น, เช่น ที่ลับ ประตูลับ หายลับ, ที่ปกปิดหรือควรปกปิด เช่น ความลับ
• บุรพทิศ    บุระพะทิด, บุบพะทิด น. ทิศตะวันออก.
• ศัพท์บัญญัติ    น. คำที่ตราหรือกำหนดขึ้นไว้ให้มีความหมายเฉพาะเป็นเรื่อง ๆ ไป เช่น โทรทัศน์ ธนาคาร รัฐวิสาหกิจ.
• ศัพท-    สับทะ-, สับ น. เสียง เช่น โทรศัพท์, คำ เช่น ศัพท์บัญญัติ; คำยากที่ต้องแปล, ศัพท์แสง ก็ว่า; เรื่อง เช่น ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด. (ส. ศพฺท; ป. สทฺท ว่า เสียง, คำ).
• กิตติศัพท์    น. เสียงเล่าลือ, เสียงสรรเสริญ, เสียงยกย่อง. (ป. กิตฺติ = สรรเสริญ, ยกย่อง + ส. ศพฺท = เสียง).
• ศัพท์ตาม    ลูกคํา ศัพท์ย่อย
• ศัพท์ย่อ    การหดสั้น การหดเกร็ง
• ศัพท์ย่อย    ลูกคํา ศัพท์ตาม
• ศัพท์สูง    n. คำศัพท์ที่ใช้ในระดับภาษาสูง มักใช้ในงานวรรณคดี หรือวรรณกรรม เป็นต้น ตัวอย่างการใช้: ผู้อ่านน้อยคนนักที่จะสละเวลาค้นหาคำแปลศัพท์สูง ว่ามีความหมายอย่างไร clf.: ศัพท์, คำ
• ศัพท์หลัก    คำแม่
• ศัพท์แสง    (ปาก) น. คำยากที่ต้องแปล เช่น เขาชอบพูดจาเล่นศัพท์แสง ฟังไม่รู้เรื่อง.
• ศัพท์ใหม่    คําที่คิดค้นขึ้นเอง คําที่สร้างขึ้นเอง
• ไม่ได้ศัพท์    (กลอน) ว. ไม่ได้เรื่อง, ไม่ได้ความ, เลอะเทอะเอาเป็นหลักไม่ได้, เช่น พูดเลอะหลงไหลไม่ได้ศัพท์. (สังข์ทอง).

• เขาทิ้งสมุดโทรศัพท์ลับของเขาไว้ให้ฉัน
• อย่างที่สอง ปิดบังการคุยโทรศัพท์ลับๆ
• ทำไมแกมาโทรศัพท์ลับๆล่อๆอะไรแถวนี้ ?
• ก็ชัคก็เห็นกาเบรียลคุยโทรศัพท์ลับๆ
• แอบมาคุยโทรศัพท์ลับๆล่อๆอยู่แถวนี้
• หลักฐานจะจะ โทรศัพท์ลับ