ศัพท์เฉพาะวิชา คือ
- น. คำที่ตราหรือกำหนดขึ้นใช้ในแต่ละวิชา เช่น ปฏิชีวนะ ประสบการณ์ มลพิษ.
- ศัพท สับทะ-, สับ น. เสียง เช่น โทรศัพท์, คำ เช่น ศัพท์บัญญัติ; คำยากที่ต้องแปล, ศัพท์แสง ก็ว่า; เรื่อง เช่น ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด. ( ส. ศพฺท;
- ศัพท์ สับทะ-, สับ น. เสียง เช่น โทรศัพท์, คำ เช่น ศัพท์บัญญัติ; คำยากที่ต้องแปล, ศัพท์แสง ก็ว่า; เรื่อง เช่น ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด. ( ส. ศพฺท;
- ศัพท์เฉพาะ คําเฉพาะ ศัพท์เทคนิคเฉพาะ คําศัพท์เฉพาะ
- เฉ ว. เหไป, ไม่ตรงเส้นตรงแนว.
- เฉพาะ ฉะเพาะ ว. โดยเจาะจง, เพ่งตรง, ตรงตัว; เผอิญ; แต่; จำกัด, เท่านี้, เท่านั้น. ( ข. เฉฺพาะ).
- เฉพาะวิชา เฉพาะเรื่อง เกี่ยวกับวิชาการเฉพาะเรื่อง ตามหลักวิชา เกี่ยวกับกลวิธี เกี่ยวกับวิชาเฉพาะอย่าง เกี่ยวกับวิชาเทคนิค เกี่ยวกับเทคนิค เชี่ยวชาญเฉพาะอย่าง
- พา ก. นำไปหรือนำมา.
- วิ คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า วิเศษ, แจ้ง, ต่าง, เช่น วิสุทธิ วิเทศ. ( ป. , ส. ).
- วิชา น. ความรู้, ความรู้ที่ได้ด้วยการเล่าเรียนหรือฝึกฝน, เช่น วิชาภาษาไทย วิชาช่าง วิชาการฝีมือ. ( ป. วิชฺชา; ส. วิทฺยา).
- ชา ๑ น. (๑) ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Camellia sinensis (L.) Kuntze ในวงศ์ Theaceae ขึ้นตามหุบเขาในเขตร้อน ใบใช้ชงเป็นเครื่องดื่ม, พายัพเรียก
- ศัพท์เฉพาะกลุ่ม ภาษาแสลง ภาษาเฉพาะกลุ่ม ภาษาเฉพาะวงการ
- ศัพท์เทคนิคเฉพาะ n. คำที่ใช้เฉพาะภายในกลุ่มบุคคลในวงการใดวงการหนึ่งที่บุคคลอื่นอาจไม่เข้าใจ ชื่อพ้อง: ศัพท์เฉพาะ, คำเฉพาะ ตัวอย่างการใช้: พ่อแม่ครูอาจารย์ไม่มีข้อมูลความรู้ความเข้าใจในศัพท์เทคนิคเฉพาะของ
- คําศัพท์เฉพาะ ศัพท์เทคนิค ศัพท์เฉพาะ
- ลักษณะเฉพาะวิชา การใช้กลวิธี การใช้หลักวิชา ลักษณะเทคนิค สิ่งที่เป็นหลักวิชา หลักวิชา ลักษณะทางเทคนิค
- คําศัพท์เฉพาะทาง ์
มือถือ