สตภิสชะ คือ
สะตะพิดชะ, สะตะพิสัด
น. ดาวฤกษ์ที่ ๒๔ มี ๔ ดวง เห็นเป็นรูปทิมทองหรือมังกร, ดาวพิมพ์ทอง หรือ ดาวยักษ์ ก็เรียก.
- สต สะตะ- น. ร้อย (๑๐๐). ( ป. ; ส. ศต).
- ชะ ๑ ก. ทำให้สิ่งที่ติดอยู่หลุดไปหรือหมดไปด้วยน้ำ ในลักษณะและอาการอย่างชะแผล; ชำระล้างด้วยอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนชะลาน ฝนชะช่อมะม่วง. ๒
- ดาวสตภิสชะ ดาวยักษ์ พิมพ์ทอง
- สช. สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาเอกชน
- ศิลปินอิมเพรสชั่นนิสต์ จิตรกรแนวอิมเพรสชั่นนิสต์
- จิตรกรแนวอิมเพรสชั่นนิสต์ ศิลปินอิมเพรสชั่นนิสต์
- ศิลปินโพสต์อิมเพรสชันนิสม์ ศิลปินโพสท์อิมเพรสชันนิสม์
- สสช. สํานักงานสถิติแห่งชาติ
- ชะชะ อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อเวลาโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น, ชะช้า หรือ ชัดช้า ก็ว่า.
- ชะนี ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Hylobatidae แขนยาวมาก ไม่มีหาง ขนยาวนุ่ม เดินตัวตั้งตรงได้ ห้อยโหนอยู่ตามต้นไม้สูง ๆ ร้องเสียงดัง เสียงร้องแสดงถึงอาณาเขตของแต่ละคู่ แต่ละชนิดมีเสียงร้องไม่เหมือน
- ชิชะ อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.
- ทิชะ ทิชะ- (แบบ) น. ผู้เกิด ๒ ครั้ง คือ นก และพราหมณ์. (ป., ส. ทฺวิช).
- ธชะ (แบบ) น. ธง. (ป.).
- ภุชะ พุด, พุชะ ก. กิน. (ป., ส.).
- รชะ ระชะ น. ธุลี, ละออง; ความกำหนัด. (ป., ส.).
มือถือ