สมร- คือ

• สะหฺมอน, สะหฺมอนระ-, สะหฺมอระ-
  น. การรบ, การสงคราม. (ป., ส.).

• สม     ๑ ว. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, เช่น บ่าวสาวคู่นี้สมกัน เขาแต่งตัวสมฐานะ แสดงละครได้สมบทบาท เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย,
• สมร     ๑ สะหฺมอน, สะหฺมอนระ-, สะหฺมอระ- น. การรบ, การสงคราม. ( ป. , ส. ). ๒ สะหฺมอน น. นางงามซึ่งเป็นที่รัก. ( ส. สฺมร ว่า กามเทพ).
• มร     มะระ-, มอน- น. ความตาย. ( ป. ).
• มร-     มะระ-, มอน- น. ความตาย. ( ป. ).
• สมรู้    ก. ร่วมคิดกัน, เป็นใจกัน, (มักใช้ในทางที่ไม่ดี) เช่น เขาสมรู้กันในทางทุจริต, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ร่วมคิด เป็น สมรู้ร่วมคิด เช่น เขาสมรู้ร่วมคิดกันในการฉ้อราษฎร์บังหลวง.
• คู่สมรส    คู่ครอง คู่แต่งงาน คู่รักหวานชื่น คู่ชีวิต ภรรยา สามี สามีหรือภรรยา เพื่อน คู่สามีภรรยา คู่เคียง คู่สามีหรือภรรยา คู่บ่าวสาว บ่าวสาว เจ้าบ่าวเจ้าสาว ผัวเมีย สามีภรรยา คู่ทุกข์คู่ยาก คู่ใจ คู่รัก คู่
• พิสมร    พิดสะหฺมอน น. เครื่องรางชนิดหนึ่ง รูปสามเหลี่ยมหรือสี่เหลี่ยม ร้อยสาย สำหรับป้องกันอันตราย.
• สมรด    น. เครื่องตกแต่งขอบต้นแขน และปลายแขนเสื้อครุย ปักด้วยดิ้น เงินแล่ง ทองแล่ง เป็นลวดลายต่าง ๆ; ผ้าคาดเอวปักด้วยดิ้น เงินแล่ง ทองแล่ง เป็นลวดลายต่าง ๆ โบราณใช้เป็นเครื่องประกอบอย่างหนึ่งที่แสดงศักดิ์,
• สมรภูมิ    สะหฺมอนระพูม, สะหฺมอระพูม น. สนามรบ. (ส.).
• สมรรถ    สะมัด, สะมัดถะ-, สะหมัดถะ- ว. สามารถ. (ส. สมรฺถ ว่า ผู้สามารถ; ป. สมตฺถ).
• สมรรถ-    สะมัด, สะมัดถะ-, สะหมัดถะ- ว. สามารถ. (ส. สมรฺถ ว่า ผู้สามารถ; ป. สมตฺถ).
• สมรส    -รด ก. แต่งงาน เช่น นาย ก สมรสกับนางสาว ข. ว. ที่เกี่ยวกับการแต่งงาน เช่น พิธีมงคลสมรส.
• สมรัก    ก. ร่วมประเวณี เช่น ชายลอบลักสมรักทำชู้ด้วยลูกสาวท่านก็ดี... สองลอบสมรักด้วยกัน มิได้สู่ขอมีขันหมากเปนคำนับ. (สามดวง).
• ดวงสมร    น. หญิงที่รัก.
• พิธีสมรส    n. การทำพิธีเพื่อให้ชายหญิงอยู่กินเป็นผัวเมียกันตามประเพณี ชื่อพ้อง: พิธีแต่งงาน, งานแต่งงาน, พิธีมงคลสมรส ตัวอย่างการใช้: เจ้าบ่าวอยากให้พิธีสมรสของเขาใหญ่โตหรูหราอย่างสมฐานะ clf.: