สลดหดหู่ คือ

• ตรอมใจ
  เศร้า
  เศร้าโศก
  ใจคอห่อเหี่ยว

• สลด     สะหฺลด ก. สังเวชใจ, รู้สึกรันทดใจ; เผือด, ถอดสี, เช่น หน้าสลด; เฉา, เหี่ยว, (ใช้แก่ใบไม้ดอกไม้ซึ่งขาดน้ำเลี้ยงหรือถูกความร้อน) เช่น
• ลด     ก. น้อยลง ต่ำลง หรือทำให้น้อยลงต่ำลงกว่าที่มีอยู่เป็นอยู่แต่เดิม เช่น น้ำลด ลดโทษ ลดราคา ลดน้ำหนัก ไข้ลด ลดธงลงจากเสา, ผ่อนลง เช่น ลดฝีเท้า
• หด     ก. สั้นเข้า, ย่นเข้า, เช่น เสื้อหด, น้อยลง เช่น ทุนหายกำไรหด; ชักกลับ เช่น หดมือ หดเท้า, โดยปริยายหมายถึงอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น กลัวจนหัวหด.
• หดหู่     ก. ห่อเหี่ยวไม่ชื่นบาน, สลดใจ, เช่น เห็นสภาพบ้านเมืองทรุดโทรมแล้วใจคอหดหู่. ว. อาการที่รู้สึกห่อเหี่ยวไม่ชื่นบาน เช่น วันนี้เขาพบแต่เรื่องเศร้า
• หู     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทำหน้าที่สำหรับฟังเสียง; ส่วนแห่งสิ่งของที่ทำไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก เช่น หูกระทะ หูมุ้ง หูกางเกง หูถุง;
• หู่     ก. ยู่เข้า, หดเข้า, ห่อเข้า.
• น่าสลดหดหู่    น่าสลด น่าหดหู่ น่าเศร้า
• ความสลดหดหู่    ความสลด ความเศร้าเสียใจ
• หดหู้    ยางไหม้เกรียม
• น่าหดหู่    1) adj. ที่ห่อเหี่ยวไม่ชื่นบาน ชื่อพ้อง: น่าสลด, น่าสลดหดหู่, น่าเศร้า คำตรงข้าม: น่ายินดี ตัวอย่างการใช้: ฉันไม่ชอบบรรยากาศที่น่าหดหู่เช่นนี้เลย 2) v. , ชื่อพ้อง: น่าสลด, น่าสลดหดหู่
• หดหัว    ก. ชักหัวกลับ, โดยปริยายหมายความว่า กลัวหรือหลบไม่ยอมโผล่หน้าออกไป เช่น มัวหดหัวอยู่แต่ในบ้าน.
• หดหาย    ก. น้อยลง, หมดไป, เช่น ยิ่งค้าขายนานวันเข้า ทุนรอนก็ยิ่งหดหายไป.
• หดหู่ใจ    สลดใจ เศร้า เสียใจ เศร้าซึม เศร้าโศก ห่อเหี่ยว ท้อแท้ สิ้นหวัง หมดกําลังใจ หมดหวัง ซึมเศร้า โศกเศร้า หดหู่ เหี่ยวแห้ง ไร้ความสุข เศร้าใจ เศร้าหมอง ไม่สบายใจ ซึมเซา เศร้าสลด
• ใจหดหู่    ดูdreary ทึมทึบ ไม่เบิกบาน
• เสลดหางวัว    น. เมือกข้นเหนียวที่ตีขึ้นมาจุกที่คอและปิดหลอดลม ทำให้หายใจไม่ออก, เสลดหางงัว ก็เรียก.

• หลังแขวนใหม่ สลดหดหู่ใหม่
• บรรยากาศชวนให้สลดหดหู่