สวนิต คือ
- สว สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
- สวน สะวะนะ- น. การฟัง. ( ป. ; ส. ศฺรวณ). ๑ น. บริเวณที่ปลูกต้นไม้เป็นจำนวนมาก เช่น สวนทุเรียน สวนยาง สวนกุหลาบ สวนผัก,
- วน วะนะ- น. ป่าไม้, ดง. ( ป. ; ส. วนสฺ ว่า ป่า; น้ำ). ๑ ก. เวียนไปโดยรอบ เช่น ขับรถวนรอบสนาม, ไปโดยรอบเข้าหาศูนย์กลางหรือออกจากศูนย์กลาง เช่น
- นิ ( โบ ) ใช้เสริมคำให้พยางค์สละสลวยขึ้น เช่น สนุกนิ สำนักนิ.
- สวน- ๔ สะวะนะ- น. การฟัง. (ป.; ส. ศฺรวณ).
- คนสวน น. ลูกจ้างที่มีหน้าที่ดูแลรักษาต้นไม้, ลูกจ้างทำสวน.
- ทำสวน v. เพาะปลูกพืชเพื่อเก็บผล , ชื่อพ้อง: ทำไร่ทำสวน, ทำสวนทำไร่ ตัวอย่างการใช้: ครอบครัวของเขาทำสวนทุเรียนอยู่ที่จันทบุรี
- ทําสวน ทําสวนทําไร่ ทําไร่ทําสวน ทําไร่ ทําการกสิกรรม ทําการเกษตร ทําการเพาะปลูก ทําไร่ทํานา
- นาสวน น. นาข้าวที่ปลูกในพื้นที่ซึ่งมีระดับน้ำลึกตั้งแต่ ๑ เมตรลงมา; เรียกข้าวเปลือกที่มีเมล็ดแข็งเป็นมันว่า ข้าวนาสวน.
- พืชสวน n. พืชที่ปลูกไว้เป็นจำนวนมาก ซึ่งกั้นเป็นขอบเขตไว้ ตัวอย่างการใช้: ในระยะหลังมานี้ คุณภาพของผลิตผลพืชสวนหลังการเก็บเกี่ยวด้อยลงมาก clf.: ต้น, ชนิด
- ลมสวน ลมต้าน ลมปะทะ
- ลูกสวน น. ลูกพลาสติกหรือลูกยางมีลักษณะกลม ๆ ตอนบนแหลมมีรูใส่น้ำยาหรือสบู่สำหรับใช้สวนอุจจาระ.
- สวนคำ ว. อาการที่พูดย้อนตอบทันที เช่น พอเขาว่ามา ฉันก็ว่าสวนคำไป.
- สวนชา ไร่ชา
- สวนป่า น. บริเวณที่ปลูกพรรณไม้ทดแทนป่าที่ถูกทำลาย มักเป็นไม้ที่มีค่าทางเศรษฐกิจ อาจปลูกไม้ชนิดเดียวหรือหลายชนิดรวมกันก็ได้ เพื่อใช้ไม้ทำเครื่องเรือน เยื่อกระดาษ หรืออนุรักษ์พรรณไม้ที่ใกล้จะสูญพันธุ์ เป็นต้
มือถือ