สะดุดขาตัวเอง คือ
"สะดุดขาตัวเอง" การใช้
- (สำ) ก. ทำผิดหลักเกณฑ์ที่ตนกำหนดไว้เอง.
- สะ ๑ ว. สวย. ๒ ก. ใส่หรือสุมเพื่อกันไว้ เช่น เอาหนามสะ.
- สะดุด ๑ ก. อาการที่เดินหรือวิ่ง ปลายเท้าไปกระทบสิ่งที่ขวางหน้า ทำให้ก้าวผิดจังหวะ เซ ถลา หรือหกล้ม เป็นต้น เช่น เขาสะดุดก้อนหินล้มลง
- ดุ ก. ว่ากล่าวหรือทักท้วงด้วยความโกรธหรือไม่พอใจเพราะมีความผิดหรือไม่อยู่ในโอวาทเป็นต้น, โดยปริยายหมายความว่า มีอันตรายมาก, มีคนเสียชีวิตมาก, เช่น
- ดุด ก. กิริยาที่หมูเอาจมูกดุนดิน.
- ขา ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
- ตัว ๑ น. รูป, ตน, ตนเอง, คำใช้เรียกแทนคน สัตว์ และสิ่งของบางอย่าง เช่น ตัวละคร ตัวหนังสือ; ลักษณนามใช้เรียกสัตว์และสิ่งของบางอย่าง เช่น ม้า ๕ ตัว
- ตัวเอง 1) pron. คำใช้เรียกแทน หมายถึงตัวของคนๆ นั้นเอง ชื่อพ้อง: ตนเอง คำตรงข้าม: ผู้อื่น, คนอื่น ตัวอย่างการใช้:
- เอ ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
- เอง ว. คำเน้นแสดงว่าไม่ใช่ผู้อื่นหรือสิ่งอื่น เช่น ฉันเอง เป็นธรรมดาอยู่เอง; ตามลำพัง, เฉพาะตน, เช่น ไปกันเอง; แหละ, นี่แหละ, นั่นแหละ, เช่น
- อง น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
- ฆ่าตัวเอง ฆ่าตัวตาย ตายเพราะตัวเอง
- ตัวเขาเอง ตัวเอง ตัวฉันเอง เขาเอง
- การฆ่าตัวเอง การฆ่าตัวตาย อัตวินิบาตกรรม
- ผงเข้าตาตัวเอง (สำ) น. เมื่อปัญหาหรือความเดือดร้อนเกิดแก่ผู้อื่น ช่วยแก้ไขให้เขาได้ แต่เมื่อเกิดแก่ตน กลับแก้ไขไม่ได้.
- เรียกขานตัวเอง ขนานนามตัวเอง ซึ่งตั้งตัวเป็น ตั้งฉายาให้ตัวเอง อ้างตัวเอง แต่งตั้งตัวเอง
ประโยค
- อาเธอร์ โฟรบิเชอร์เป็นคนหลงตัวเอง ที่เดินสะดุดขาตัวเอง
- ผมไม่แน่ใจว่า เราอาจจะสะดุดขาตัวเอง
- เข้าก็สะดุดขาตัวเองล้มลงไปกองกับน้ำแข็ง ไม่เห็นมีใครแตะเขาเลยครับ
- มันเหมือนนายสะดุดขาตัวเอง !
- เราก็คงจะสะดุดขาตัวเอง
- ชั้นก็แค่สะดุดขาตัวเอง