สักขี้ไก่ คือ

• (ถิ่น-พายัพ) น. ต้นกะเปียด. (ดู กะเปียด).

• สัก     ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Tectona grandis L.f. ในวงศ์ Labiatae เนื้อไม้แข็งและคงทน ปลวกไม่กิน เหมาะแก่การสร้างบ้านและทำเครื่องเรือน
• สักขี     ๑ น. พยานผู้รู้เห็นเหตุการณ์ด้วยตาตนเอง, มักใช้เข้าคู่กับคำ พยาน เป็น สักขีพยาน. ( ป. ; ส. สากฺษี). ๒ น. ชื่อไม้เถาเนื้อแข็งชนิด
• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• ไก     ๑ น. ที่สำหรับเหนี่ยวให้ลูกกระสุนเป็นต้นลั่นออกไปเช่น ไกปืน ไกหน้าไม้. ๒ น. ผักไก. ( ดู เทา ๒ ).
• ไก่     น. ชื่อสัตว์ปีกจำพวกนก มีหลายวงศ์ บินได้ในระยะสั้น หากินตามพื้นดิน ตกไข่ก่อนแล้วจึงฟักเป็นตัว ตัวผู้หงอนใหญ่และเดือยยาว เช่น ไก่แจ้ ไก่อู
• ดอกขี้ไก่    ต้นผกากรอง
• ลูกขนไก่    (ปาก) น. ลูกแบดมินตัน.
• สิกข์    น. ชื่อศาสนาหนึ่งในอินเดีย มีศาสดาชื่อ คุรุนานัก; ชื่อชาวอินเดียพวกหนึ่งที่นับถือศาสนาสิกข์ ส่วนมากอยู่ในแคว้นปัญจาป ประเทศอินเดีย; ซิก หรือ ซิกข์ ก็ว่า.
• สุกข์    ก. แห้ง, แล้ง. (ป.).
• กีฬาลูกขนไก่    แบด แบดมินตัน กีฬาแบดมินตัน
• สับไก    v. เหนี่ยวไกปืน ตัวอย่างการใช้: ผู้ร้ายเตรียมสับไกเพื่อสังหารตัวประกัน
• สีไข่ไก่    ไข่ไก่
• สุ่มไก่    สุ่ม
• ลิ้นไก่สั้น    ว. อาการที่พูดอ้อแอ้หรือพูดไม่ชัดอย่างคนเมาเหล้าเป็นต้น.
• ไกลที่สุด    ท้ายที่สุด