สังขาร- คือ

• -ขาน, -ขาระ-, -ขานระ-
  น. ร่างกาย, ตัวตน, สิ่งที่ประกอบและปรุงแต่งขึ้นเป็นร่างกายและจิตใจรวมกัน, เช่น สังขารร่วงโรย สังขารไม่เที่ยง; ความคิด เป็นขันธ์ ๑ ในขันธ์ ๕ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ. (ป.; ส. สํสฺการ).
  ก. ตาย เช่น ถึงซึ่งสังขาร, ในบทกลอนใช้ว่า สังขาร์ ก็มี.

• สัง     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ต้นมะสัง. ( ดู มะสัง ).
• สังข     น. ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวหลายชนิดในหลายวงศ์ เช่น สังข์รดน้ำ ( Turbinella pyrum ) เปลือกสีขาว รูปทรงงดงาม
• สังขาร     -ขาน, -ขาระ-, -ขานระ- น. ร่างกาย, ตัวตน, สิ่งที่ประกอบและปรุงแต่งขึ้นเป็นร่างกายและจิตใจรวมกัน, เช่น สังขารร่วงโรย สังขารไม่เที่ยง; ความคิด
• ขา     ๑ น. อวัยวะตั้งแต่ตะโพกถึงข้อเท้า สำหรับยันกายและเดินเป็นต้น (ไทยถิ่นอื่น ขา หมายความตั้งแต่ตะโพกถึงเข่า);
• สังขารา    น. ชื่อทำนองเพลงไทย ใช้ขับร้องในการเล่นหุ่นกระบอก.
• สิ้นสังขาร    (วรรณ) ก. ตาย เช่น ร้องประกาศแก่พหลพลยักษ์ อันรามลักษมณ์สุดสิ้นสังขาร. (รามเกียรติ์).
• สังขารโลก    สังขานระ- น. ชุมนุมแห่งสังขารทั้งปวง. (ป.).
• บุญญาภิสังขาร    น. สภาพที่บุญตกแต่ง. (ป. ปุญฺาภิสงฺขาร).
• ปลงอายุสังขาร    ก. บอกกำหนดวันสิ้นสุดแห่งอายุ (ใช้แก่พระพุทธเจ้า).
• สังขารธรรม    สังขาระ- น. สิ่งที่มีปัจจัยปรุงแต่ง.
• การกางขา    การถ่างขา การเดินหรือนั่งกางขา ระยะกาง ระยะถ่าง ระเบิดติดกันเป็นแฉก
• การถ่างขา    การกางขา การเดินหรือนั่งกางขา ระยะกาง ระยะถ่าง ระเบิดติดกันเป็นแฉก
• ปลงสังขาร    ก. พิจารณาเห็นว่าเราจะต้องตายเป็นแน่แท้.
• วายสังขาร    ก. ตาย.
• เจียมสังขาร    (ปาก) ก. รู้จักประมาณร่างกาย, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่เจียมสังขาร.