สัตถา คือ

• (แบบ) น. ครู, ผู้สอน. (ป.; ส. ศาสฺตฺฤ).

• สัต     ๑ สัด, สัดตะ- ว. ดี, งาม; น่านับถือ. ( ส. ). ๒ สัด, สัดตะ- ว. เจ็ด. ( ป. สตฺต; ส. สปฺต).
• สัตถ     ( แบบ ) น. อาวุธ, มีด, หอก. ( ป. ; ส. ศสฺตฺร).
• ถา     ก. ถลา, โผลง; ลับ, ถูให้คม. (ไทยเดิม ถา ว่า โกน).
• ตถาคต    ตะถาคด น. พระนามพระพุทธเจ้า. (ป. ตถาคต ว่า พระผู้ไปแล้วอย่างนั้น เป็นคำที่พระพุทธเจ้าทรงเรียกพระองค์เอง).
• วิตถาร    วิดถาน ว. กว้างขวาง, มากเกินไป, พิสดาร. (ป.; ส. วิสฺตาร); นอกแบบ, นอกทาง, (เกินวิสัยปรกติ) เช่น พวกเด็ก ๆ ชอบเล่นวิตถาร เอาน้ำสกปรกผสมแป้งสาดเข้าไปในรถประจำทางในวันสงกรานต์.
• สมุตถาน    สะหฺมุดถาน น. สมุฏฐาน. (ส.; ป. สมุฏฺาน).
• หัตถา    กร มือ หัตถ์ พระหัตถ์
• สัตถ-    ๑ สัดถะ- (แบบ) น. คัมภีร์, ตำรา. (ป.; ส. ศาสฺตฺร). ๒ (แบบ) น. เกวียน. (ป.; ส. สารฺถ). ๓ (แบบ) น. อาวุธ, มีด, หอก. (ป.; ส. ศสฺตฺร).
• สัตถิ    (แบบ) น. ขา. (ป.; ส. สกฺถิ).
• สัตถุ    น. ครู, ผู้สอน, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส. (ป.).
• คนวิตถาร    คนโรคจิต พวกโรคจิต
• ตรีสมุตถาน    -สะหฺมุดถาน น. สมุตถาน ๓ อย่าง คือ ดี เสมหะ ลม.
• ถาวรวัตถุ    ถาวอระวัดถุ, ถาวอนวัดถุ น. สิ่งที่ก่อสร้างเพื่อให้มั่นคงยั่งยืน เช่น โบสถ์ วิหาร ศาลาการเปรียญ. (ป.).
• หัตถานึก    น. กองทัพช้าง, เหล่าทหารช้าง, เป็นส่วนหนึ่งแห่งกระบวนทัพโบราณ ซึ่งเรียกว่า จตุรงคพล จตุรงคโยธา จตุรงคเสนา หรือ จตุรงคินีเสนา มี ๔ เหล่า ได้แก่ ๑. หัตถานึก (กองทัพช้าง, เหล่าทหารช้าง) ๒. อัศวานึก (
• เล่นวิตถาร    ก. กระทำสิ่งที่นอกลู่นอกทางหรือนอกรีตนอกรอยเพื่อความสนุกเป็นต้น เช่น เล่นอุตริเอาน้ำสกปรกมาสาดในงานสงกรานต์.