สายติ่ง คือ

• น. ชื่อไม้น้ำชนิด Nymphoides parvifolium Kuntze ในวงศ์ Menyanthaceae กินได้, บัวสายติ่ง หรือ บัวสายทิ้ง ก็เรียก.

• สา     ๑ น. หมา. ( ป. ; ส. ศฺวนฺ). ๒ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ต้นกระสา. ( ดู กระสา ๓ ), ชื่อกระดาษที่ทำจากเปลือกต้นกระสา ใช้ทำร่มเป็นต้น เรียกว่า
• สาย     ๑ น. เวลาระหว่างเช้ากับเที่ยงประมาณ ๙.๐๐ น. ถึง ๑๐.๐๐ น. เช่น พอสายก็ออกเดินทาง. ว. ช้ากว่าเวลาที่กำหนด, ล่าช้า, เช่น มาทำงานสาย,
• ยติ     ๑ น. ผู้สำรวมอินทรีย์, พระภิกษุ. ( ป. ; ส. ยติ, ยตินฺ). ๒ น. การหยุดเป็นจังหวะตามกำหนดในการอ่านฉันท์. ( ป. , ส. ).
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• ติ่ง     ๑ น. เนื้อหรือสิ่งที่งอกหรือยื่นออกมาเล็ก ๆ จากส่วนใหญ่. ๒ ดู ตุ่น ๑ .
• บัวสายติ่ง    ดู สายติ่ง.
• สายตัว    น. เนื้อตัว เช่น ทำงานสายตัวแทบขาด.
• สายตา    น. ระยะที่ตาจะมองเห็นได้ เช่น สุดสายตา อยู่ในสายตา, โดยปริยายหมายความว่า ความเอาใจใส่ดูแลอย่างใกล้ชิด เช่น ความประพฤติของนักเรียนอยู่ในสายตาของครูอาจารย์, ความสอดส่องจับตาดูอยู่เสมอ เช่น พวกนักเลงอย
• สู้สายตา    ก. กล้าสบตา เช่น ว่าแล้วยังสู้สายตาอีก.
• ชายตลิ่ง    ริมตลิ่ง
• สายตะพาย    น. เชือกที่ร้อยจมูกวัวควาย.
• สายตายาว    น. ความสามารถของนัยน์ตาที่มองเห็นชัดเฉพาะสิ่งที่อยู่ไกลเท่านั้น ส่วนสิ่งที่อยู่ใกล้มองเห็นพร่าไม่ชัดเจน ช่วยได้โดยสวมแว่นที่เป็นเลนส์นูน.
• กําลังสายตา    การเห็น สายตา การมองเห็น
• ทอดสายตา    ก. มองด้วยอาการสำรวม; ใช้สายตาเป็นสื่อ.
• ทิ้งสายตา    ทอดตา ทอดสายตา