สายฟั่น คือ

• เชือกฟั่น
  แส้เชือกเกลียว

• สา     ๑ น. หมา. ( ป. ; ส. ศฺวนฺ). ๒ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ต้นกระสา. ( ดู กระสา ๓ ), ชื่อกระดาษที่ทำจากเปลือกต้นกระสา ใช้ทำร่มเป็นต้น เรียกว่า
• สาย     ๑ น. เวลาระหว่างเช้ากับเที่ยงประมาณ ๙.๐๐ น. ถึง ๑๐.๐๐ น. เช่น พอสายก็ออกเดินทาง. ว. ช้ากว่าเวลาที่กำหนด, ล่าช้า, เช่น มาทำงานสาย,
• ฟั่น     ๑ ก. คลึงสิ่งเป็นเส้นหลายเส้นให้เข้าเกลียวกัน เช่น ฟั่นด้าย, นำป่านหรือปอเป็นต้นมาตีเกลียวให้เป็นเชือก เรียกว่า ฟั่นเชือก,
• สายฟ้า    น. แสงที่เป็นสายแวบวาบเมื่อเวลาฟ้าแลบฟ้าผ่า; ใยแมงมุมที่ลอยอยู่ในอากาศ.
• สายฟ้าฟาด    สายฟ้า
• สายฟ้าแลบ    ฟ้าผ่า อสุนีบาต
• สิ่งที่คล้ายฟัน    ฟัน
• สารคล้ายฟีโรโมน    ฟีโรโมนสังเคราะห์
• กัดทําลายด้วยฟัน    กัด แทะ
• ส่วนที่ยื่นที่คล้ายฟัน    รอยตอก รอยเว้า
• ว่ายฟ้า    (วรรณ) ก. เคลื่อนไปในอากาศ เช่น ไก่ฟ้าวานว่ายฟ้า หาวหน หาสมรมายล เถื่อนท้องฯ. (ตะเลงพ่าย).
• รอยฟัน    รอยแผล รอยกรีด รอยเชือด รอยแทง
• การรบแบบสายฟ้าแลบ    การทิ้งลูกระเบิดอย่างดุเดือด การโจมตีอย่างรวดเร็ว
• ตกใจเหมือนถูกสายฟ้า    ฉงนจนพูดไม่ออก ตกตะลึงจนพูดไม่ออก
• ยุทธการสายฟ้าแลบ    การทำสงครามแบบสายฟ้าแลบ