สาวสะเทิน คือ
- น. หญิงที่อยู่ในวัยระหว่างสาวกับเด็กก้ำกึ่งกัน.
- สา ๑ น. หมา. ( ป. ; ส. ศฺวนฺ). ๒ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ต้นกระสา. ( ดู กระสา ๓ ), ชื่อกระดาษที่ทำจากเปลือกต้นกระสา ใช้ทำร่มเป็นต้น เรียกว่า
- สาว สาวะ- ว. สีดำแดง, สีน้ำตาลแก่. ( ป. ; ส. ศฺยาว). ๑ น. หญิงที่มีอายุพ้นวัยเด็ก นับตามความนิยมตั้งแต่ ๑๕-๓๐ ปีขึ้นไป เช่น ย่างเข้าสู่วัยสาว
- สาวสะ น. หญิงสาววัยรุ่นแต่งตัวใส่เกี้ยว นุ่งผ้าลายพื้นเขียว ห่มผ้าแพรพื้นแดง เดินประนมมือตามกระบวนแห่เต็มยศขนาบพระราชยานในพระราชพิธีโสกันต์,
- วสะ น. อำนาจ, กำลัง; ความตั้งใจ, ความปรารถนา. ( ป. ; ส. วศ).
- สะ ๑ ว. สวย. ๒ ก. ใส่หรือสุมเพื่อกันไว้ เช่น เอาหนามสะ.
- สะเทิน ๑ ว. ครึ่ง ๆ กลาง ๆ, ก้ำกึ่ง, เช่น สาวสะเทิน คือ เพิ่งจะขึ้นสาว หรืออยู่ในระหว่างสาวกับเด็กก้ำกึ่งกัน. ๓ ก. ไหว, โคลง, เช่น
- เท ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
- เทิน ๑ น. เนินดินที่พูนขึ้นไปตามยาว. ๒ ก. ทูน เช่น เอาของเทินหัว.
- ทิน ๑ ( แบบ ) ก. ให้แล้ว. ( ป. ทินฺน). ๒ ทินนะ- ( แบบ ) น. วัน. ( ป. , ส. ).
- ไหวสะเทือน สะเทือน สั่นสะเทือน
- สะเทิ้น ก. แสดงกิริยาวาจาอย่างขัด ๆ เขิน ๆ เพราะรู้สึกขวยอาย (มักใช้แก่หญิงสาว) เช่น หญิงสาวพอมีผู้ชายชมว่าสวยก็รู้สึกสะเทิ้น หญิงสาวพอมีชายหนุ่มมาจ้องมองก็สะเทิ้นอาย.
- สะเทินสะเทิน ๒ (เคมี) ก. ทำให้เป็นกลาง เช่น สามารถสะเทินด่างได้.
- จุดสะเทิน (ฟิสิกส์) น. บริเวณเล็ก ๆ ที่เป็นกลาง.
- สะทกสะเทิ้น v. ไม่กล้าสบตาเป็นต้น ด้วยความอาย , ชื่อพ้อง: ขวยเขิน, ขวยอาย, สะเทิ้น, สะเทิ้นเขินอาย คำตรงข้าม: ด้าน, หน้าด้าน ตัวอย่างการใช้: หญิงจะสะทกสะเทิ้นและสงวนท่าทีเพราะไม่รู้ว่าชายจะจริงจังก
- บ่าวสาว n. ชายหญิงที่จะเข้าพิธีสมรส ชื่อพ้อง: เจ้าบ่าวเจ้าสาว, คู่สมรส, คู่บ่าวสาว ตัวอย่างการใช้: การดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์เป็นระยะที่บ่าวสาวเดินทางไปพักผ่อน หลังจากเหนื่อยกับงานก่อนสมรส และในวัน
มือถือ