สิถิล คือ

• ว. เบา, เสียงพยัญชนะบางประเภทที่เปล่งเสียงโดยไม่มีกลุ่มลมออกมาด้วย ในภาษาไทยได้แก่เสียง ป ต ก จ, (ไว) เรียกพยัญชนะในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงเบาว่า พยัญชนะสิถิล ได้แก่ พยัญชนะตัวที่ ๑ และ ๓ ของวรรค. (ป.; ส. ศิถิล).

• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• ถุล    ถุนละ- (แบบ) ว. อ้วน, พี; หยาบ. (ป. ถูล, ถุลฺล; ส. สฺถูล).
• ถุล-    ถุนละ- (แบบ) ว. อ้วน, พี; หยาบ. (ป. ถูล, ถุลฺล; ส. สฺถูล).
• ถูล    ถูละ- (แบบ) ว. อ้วน, พี; หยาบ. (ป.; ส. สฺถูล).
• ถูล-    ถูละ- (แบบ) ว. อ้วน, พี; หยาบ. (ป.; ส. สฺถูล).
• ถูลู่ถูกัง    ก. อาการที่ลากดึงหรือฉุดไปให้ได้โดยไม่ปรานีปราศรัย; ถูไถ เช่น ถูลู่ถูกังใช้ไปก่อน.
• ถัณฑิล    ถันทิน, ถันทินละ- (แบบ) น. แผ่นดิน. (ป.).
• ถือศีล    ก. รักษาศีล.
• ถ่วงดุล    ก. ทำให้หนักเท่ากัน เช่น ถ่วงดุลแห่งอำนาจ.
• ลูส    อดอล์ฟ ลูส
• ลูคูลัส    ลูเซียส ลิซิเนียส ลูซูลัส
• ถึงที่สุด    adv. อย่างสุดปลายทาง, อย่างเต็มที่จนถึงสุดท้าย ตัวอย่างการใช้: เขาประกาศว่าจะเอาเรื่องบริษัทอย่างถึงที่สุด
• ถุงแก๊ส    ถุงบรรจุก๊าซ
• สีถ่าน    น. ถ่านสำหรับวาดเขียน ทำขึ้นจากไม้เนื้ออ่อนชิ้นเล็ก ๆ ที่เผาหรืออบด้วยความร้อนจนเป็นสีดำสนิท มีทั้งชนิดเป็นแท่งและเป็นผง.
• สุริยวิถี    เส้นสุริยวิถี