สิ่งขว้าง คือ

• กระปุกเกลือ
  คนขว้าง

• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิ่ง     น. ของต่าง ๆ โดยไม่จำกัดว่ามีชีวิตหรือไม่มีชีวิต เช่น คน สัตว์ และพืช เป็นสิ่งมีชีวิต ก้อนหินเป็นสิ่งไม่มีชีวิต ทองคำเป็นสิ่งมีค่า; ภาวะ,
• ขว้าง     ขฺว้าง ก. เอี้ยวตัวเบี่ยงแขนไปทางหลังแล้วซัดสิ่งที่อยู่ในมือออกไปโดยแรง.
• ว้า     ๑ อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกไม่พอใจหรือผิดจากที่คาดไว้เป็นต้น. ว. คำออกเสียงลงท้ายประโยคแสดงความสงสัยหรือปลอบใจเป็นต้น เช่น หายไปไหนว้า
• ว้าง     ว. เปล่า, ว่าง.
• สิ่งขัดขวาง    สิ่งที่ถ่วงความเจริญ สิ่งกีดขวาง กําแพง ขวากหนาม อุปสรรค เครื่องกีดขวาง ผู้ขัดขวาง ผู้สกัดกั้น
• ขว้างขึ้น    โยนขึ้น
• ทิ้งขว้าง    ก. ไม่เอาใจใส่ดูแล, พรากหนีไป.
• สิ่งที่เราขว้างขึ้น    สิ่งที่เราโยนหรือเหวี่ยงขึ้น
• ขว้างขึ้นไป    เหวี่ยงขึ้นไป
• ทางขวา    ด้านขวา ทางขวามือ ขวามือ
• กว้างขวาง    ก. แผ่ออกไปมาก, ใหญ่โต, เช่น มีเนื้อที่กว้างขวาง; เผื่อแผ่ เช่น มีน้ำใจกว้างขวาง, รู้จักคนมากและมีคนรู้จักมาก เช่น กว้างขวางในสังคม.
• ทางขวาง    ตามขวาง
• ผู้กว้างขวาง    (ปาก) น. นักเลงใหญ่, ผู้มีอิทธิพล.
• อย่างขัดขวาง    อย่างขอบคุณ