เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก

สิ่งมีชีวิตผิวพื้นทะเล คือ

การออกเสียง:
"สิ่งมีชีวิตผิวพื้นทะเล" อังกฤษ"สิ่งมีชีวิตผิวพื้นทะเล" จีน
ความหมายมือถือ
  • พืชผิวพื้นทะเล
    สัตว์ผิวพื้นทะเล
    สัตว์พื้นทะเล
    สิ่งมีชีวิตพื้นทะเล
    สิ่งมีชีวิตพื้นทะเลขนาดเล็ก
    ไมโอเบนทอส
  • สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
  • สิ่ง     น. ของต่าง ๆ โดยไม่จำกัดว่ามีชีวิตหรือไม่มีชีวิต เช่น คน สัตว์ และพืช เป็นสิ่งมีชีวิต ก้อนหินเป็นสิ่งไม่มีชีวิต ทองคำเป็นสิ่งมีค่า; ภาวะ,
  • สิ่งมีชีวิต     สัตว์ สัตว์ป่า เดียรัจฉาน สัตว์เดียรัจฉาน คน ปราณี ผู้มีชีวิต คนหรือสัตว์ สิ่งที่มีชีวิตอยู่ได้โดยต้องอาศัยออกซิเจน บุคคล จักรวาล สรรพสิ่ง
  • งม     ก. ดำน้ำลงไปคลำหาของ, คลำหาของในน้ำ; โดยปริยายหมายความว่า งุ่มง่าม, ชักช้า, เช่น มัวไปงมอยู่ที่ไหน.
  • มี     ว. รวย เช่น เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน, ไม่เปล่า, ไม่ว่าง, เช่น ในหม้อมีข้าว ในห้องน้ำมีคน. ก. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง, เช่น มีเงิน มีลูก,
  • มีชีวิต     v. ใช้ชีวิตหรือดำเนินชีวิตให้คงอยู่ , ชื่อพ้อง: มีลมหายใจ, ยังชีพ, ดำรงชีพ, ดำรงชีวิต ตัวอย่างการใช้:
  • ชี     ๑ น. นักบวช เช่น ชีปะขาว; คำเรียกหญิงที่นุ่งขาวห่มขาว โกนคิ้วโกนผมถือศีล, แม่ชี ก็เรียก. ( ส. ชี ใช้พูดต้นนามเป็นเครื่องหมายแห่งความยกย่อง). ๒
  • ชีว     ชีวะ- น. ชีพ, ความเป็นอยู่; พระพฤหัสบดี เช่น ชีววาร. ( ป. , ส. ).
  • ชีวิต     น. ความเป็นอยู่, ตรงข้ามกับ ความตาย. ( ป. , ส. ).
  • วิ     คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า วิเศษ, แจ้ง, ต่าง, เช่น วิสุทธิ วิเทศ. ( ป. , ส. ).
  • ผิ     สัน. ถ้า, หาก, แม้น.
  • ผิว     ๑ ผิวะ สัน. ถ้าว่า, หากว่า, แม้นว่า. ๒ น. ส่วนที่มีลักษณะบาง ๆ เป็นพื้นหุ้มอยู่ภายนอกสุดของหนังและเปลือกเป็นต้น.
  • พื้น     น. ส่วนราบด้านหน้า ด้านนอก หรือด้านบนของสิ่งที่เป็นผืนเป็นแผ่น เช่น พื้นเรือน พื้นดิน พื้นรองเท้า; ฐาน เช่น พื้นถนนทรุด; แถบ, แถว, ถิ่น, เช่น
  • นท     นด ( แบบ ) น. ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น; แม่น้ำ, ลำน้ำ, เช่น ชมพูนท (แปลว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที คือ ทองคำบริสุทธิ์). ( ป. , ส. ).
  • ทะ     ๑ คำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซ้ำซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น ๒ ( กลอน ) ก. ปะทะ เช่น
  • ทะเล     น. ห้วงน้ำเค็มที่เวิ้งว้างกว้างใหญ่ แต่เล็กกว่ามหาสมุทร. ว. ที่อยู่หรือเกิดในทะเล เช่น สาหร่ายทะเล ปลิงทะเล แมงดาทะเล.